Kalplerinde aşk işaretiyle doğar kimileri... Yeryüzüne gönül indiremez onlar... Hayatı ve insanları anlarlar,hayata ve insanlara merhamet duyarlar,ama hayatın ve onun içindeki insanların yaşadıkları gibi yaşamazlar.
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
Devamını Oku
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
Yüreğinize gönlünüze sağlık değerli gönül dostumuz Nafi bey güzel bir şir olmuş gerçekten.Şanlı mazisi olan güzel yurdumuzun her bir yöresi bir tarih bir kahramanlık görmüştür.Onun içinde nice beldelerimiz için böylesi şiirler türküler yazılagelmiştir.Sizinde bu güzle şiiriniz bu bağlamda yerini almıştır.
Dilerim okul kitaplarına girsin yıllarca okunsun fakat ne diyelim.Şiir yüreğiniz dert görmesin inşallah hiç bir zaman.
Saygılar benden ümüt güngör
İnsanın yaşadığı yeri sevip övmesi ne güzel..bir gün yolum düşerse oralara mutlaka Aslanköy'e yoğurt yemeye geleceğim.
Recep Uslu
SELAM VE SAYGILARIMI SUNAR GÜÇLÜ KALEMİNİZİ TAKTİR EDERİM
Okumuştur oğlu kızı
Sevmezler cehli yobazı
hemen tanır hokkabazı
Aslanköyü kim sevmezki
menekşesi nevruzları
Yoktan var eder kızları
Göğe yakın yıldızları
Aslanköyü kim sevmez ki
Yarım Gülnarlı olarak yurtseverlikte, çalışkanlıkta, mersinde tek rakibimiz olsanız da yiğide hakkını vermek gerek..
Yüreğinize sağlık sevgili dostum. Çok güzel şiirdi...
Okulludur oğlu kızı
Sevmezler cehli yobazı
Tanırlar hokkabazları
Aslanköyü kim sevmezki
menekşesi nevruzları
Yoktan var eder kızları
Göğe yakın yıldızları
Aslanköyü kim sevmez ki
Yarım Gülnarlı olarak yurtseverlikte, çalışkanlıkta, mersinde tek rakibimiz olsanız da yiğide hakkını vermek gerek..
Yüreğinize sağlık sevgili dostum. Çok güzel şiir di...
Ruhunuza,yüreğinize sağlık saygıdeğer isan.Bu mükemmel şiiriniz için sizi ve usta kaleminizi kutluyor, Sevgi ve saygılar sunuyorun...
Nafi bey güzellikleri harikulade tasvir etmişsiniz tebrikler efendim.Saygımla
yüreğinnize salık üstad nafi akışkan etkileyici ve anlamlı bir eser kaleme almışsınız kaleminiz daim olsun+1o puan antolojimde
Bizleri gitmeden görüp gezdirdiğiniz yörenizin tanıtım şiirine tebrikler, kalemize sağlık...Saygılarımla.
Nafi hocam yüreğine kaelemine sağlık o kadar güzel
anlatmışsınız ki Aslan köyü tarihiyle iklimiyle tarımıyla
adeta gelip gezmiş gibi olduk yüreğin var olsun ayrıyeten serbest şiirde ne kadar usta iseniz hece şiirindede o kadar usta olduğunuzu bu şiirde göstermişsiniz kalbi selamlarımla tebrik ediyorum bende acizana Yaşadığım ilçeye bir şiir karalamıştım o nu size gönderiyorum selamlar
Derince
Bir yanı kos koca derin marmara
Bir yanı yaslanmış yüce dağlara
Sanki sitem yüklü geçen çağlara
Vatanın solmayan gülü Derince
Duman kaplar çene dağın başını
Toplar döker çene suya yaşını
Bu âlemde bulamazsın eşini
Çeşmelerin akan seli Derince
On mahallesi var yüzbin nüfusu
Çok fazla mazisi yoktur doğrusu
Kirli hava başımızın ağrısı
Garibin vatanı eli Derince
Limandır dünyaya açık kapısı
Yetmiş iki millet nüfus yapısı
Vatana bayrağa bağlı hepisi
Yurdumun küçük bir hali Derince
Yörük,tatar,manav,yerli halkımız
Hiç kimseden yoktur gizli saklımız
Bozuk paralara ermez aklımız
İzmitin marmara kolu Derince
Yeşildir ormanı güzel dağları
Baharda şenlenir üzüm bağları
Sinesinde saklar antik çağları
Tarihin konuşan dili Derince
Sallandık yıkıldık gece yarısı
On yıl geçti daha geçmez ağrısı
Şeyrani kendini buldu doğrusu
Bir koca çınarın dalı Derince
Atilla Ertuğrul
Bu şiir ile ilgili 139 tane yorum bulunmakta