Arsız Hüzün Şiiri - Ekrem Bozkurt

Yara, yarayı gizler.. dedi yaşlı adam
Nasıl, çivi çiviyi sökerse.
Özlemek , nasıl bilerse sevdayı.
Ve kurşun gibi nasıl ağırlaşır zaman
Umutsuzluk örerse insanı yeni baştan.

Kimler görür, sonbaharda yanar ağaçlar..
Ansızın bir kenti kuşlar terk eder
Büyük V’ ler çizerek mavide..elleri
Akar, kuş nehirleri...
Hüzün arsızlaşır.

İnsan körelir hani
Kolları düşer budanmışçasına,
Gönülde kılıç yarası
Cepte yarının tasası...
Ardısıra çeker tasmasını hayatın ...
Her dönemeç hüzne çıkar iyi mi...

İzmir- Kasım –-2016