Arsız gözler Şiiri - Zafer Zengin Etnika

ninni gibi düşüyor
yağmurun hüznü yüzüme
sen katre diyorsun
| ilk defa kullanıyorum..katreyi sevmedim
damla gibi ıslatmıyor yüzü |
ben damla
bakışım gibi ses kokuyor toprak
belki bu
sevmeden ayrılmak

elini tersine bakınca
kıyamet düşen ten gibi
sendeliyorum
arsız gözler
parmaklarım arasında
utanıyor
kaçıyor
kopuyor

terk edilmiş omuzlar
dudaklar yara bere
ve gök
hiç olmadığı kadar sert
yağmurda unutuyorum seni
sesini
gülümsemeni
sen beni sevmedin ki

söz vermiştim
dünya döndükçe
aşk yasaktı içime
onun gidişi gibi
sana da küstüm sessizce

söz
yine yenilgimi sence
büyümeden ölmüş gence

haydi git
ılık rüzgarla
konacağın dala
sen mutlu ol
ağlamayı bana sakla
bir daha seversem
çok söveceğim aşka
anladım ki
aşk yasakmış
sonradan anlayana

dağıldım
toparladım ellerimi
yağlarla yıkadım derimi
kaygan yüzüm
tutama ellerini
sen de terk etme
aşkın bittiği yeri

her yağmurda gül açar
düşer toprağına
haydi git

öptüğün kadar uzun olsun ömrün
ömrün benim de sözüm
aklımda tuttuğum
sarılıp uyuduğum

/tazelensin akşam sabaha

11 Ağustos 2004