Arsız Çıktı Şiiri - Kemal Doğanay

Kemik istedi verdin,
Yedikçe arsız çıktı.
Yollara çakıl serdin,
Serdikçe arsız çıktı.

Gece gündüze döndü
Bütün lambalar söndü
Geri döndüğün gündü,
Döndükçe arsız çıktı.

Ağzı dişine vurdu
Yoluna tuzak kurdu
Geldi kıyama durdu,
Durdukça arsız çıktı.

Yürü dediler sola!
Takım kravat kola
Gidene uğur ola,
Buldukça arsız çıktı.

Adını kimse bilmez
Çağır yanına gelmez
Neden yüzleri gülmez,
Güldükçe arsız çıktı.

Bacada baykuş öter
Dumanı yoktur tüter
Dedim ki bunlar yeter,
Yettikçe arsız çıktı.

DOĞANAY yazar desem
Sizlere kızar desem
Oyunu bozar desem,
Dedikçe arsız çıktı.