Arsız Şiiri - Dağlar Özügüç

Sonuçta insan bu her şeye yakışır
Güzelliği fark eden onu kazanır
Kafesteki kanarya neyi görse gökyüzü sanır
Vefasıza düşen merhamet arar boşa yalvarır
O çaresizdir artık hemde umutsuz
Ne yapacağınız bilmeyen bir yönsüz
Onun aklı yardadır yüreği muradsız
Kadere ne kadar ağlasan boşadır
Ertelemek hiç işe yaramaz acıyı artırır
Oysa acıya bastıkça hayat güçlenir
Gelecekten hala umudu olan
Kaybolan yıllarını muhteşem yüzyıl sanır
Hayatın sillesini yemiş bedbahtın
Geçen zalim yılları derin yaradır
Başlanılmamış bir roman gibi zihinlerde kalır
Ama ne olursa olsun
Yorgunda olsa bizim dost yürekler
Yüzsüzü gördüğü her yerde tanır
Arsız yine her yerde o aynı arsız
Kadir bilen yüz yüzden utanır