Arsız Şiiri - Rutubetli Odalar

Kaç bedenle doyurursun ruhunu?
Çıplak kalabalığın içinde kaybolurken.
Şehrin tüm ışıkları söndüğünde,
Farkeder misin şeviştiğin kadını?
Islak arzuların,
Arsız duyguların,
Kör eder bu loş ışık gözünü.
Leş olmuş eti yediği gibi köpeğin;
Ağzında acımsı bir tat,
Yüzünde aptal gülümseyiş.
Ne yana baksan bir vitrin;
Önünde kuyruk insanlar,
Manidar oyunlar,
Yalancı kibarlıklar,
Sırnaşmalar...
Ve o bilindik sırıtışlar