durdu, kaldı, dardı arsız
geçti ve gidiyor, kârsız
bir derde düştü ki amansız
hayatı boyunca tarafsız
ah canım, cefasız
arsız, ama tarafsız
yeni taşındı büyük evine
denk düştü zaten kazaen
geldi kondu bir başına
kalmadı dirlik düzen
onu bir kere bir daha süzen
hiçbir şeye benzetemeden
sonunda öldü gitti, üzüntüden
yazık oldu, değmezdi
gelmeseydi, keşke
gereksizdi düpedüz
çalı çırpısını topladı
bu tozlu dünyanın
kenar köşe diplerinde
ve sonunda uzaklaştı
yansız, apansız
09/09
Serkan DoğanKayıt Tarihi : 11.9.2008 16:48:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Serkan Doğan](https://www.antoloji.com/i/siir/2008/09/11/arsiz-29.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!