Arsız Şiiri - Yüksel Çelik

Be hey sapık Danimarka,
Sen kendini ne sanırsın?
Sen de ar namusta yok ki,
Ne desem ki utanırsın?

Sen ne yapmak istiyorsun?
İslam nedir? bilmiyorsun.
Büyük lokmalar yiyorsun.
Sen kendini ne sanırsın?

Kimin tepkisin ölçersin?
Karikatür mü çizersin?
Başka haltlarda mı yersin?
Sen kendini ne sanırsın?

Muhammed e dil uzattın,
Biliyorum nedir kastın,
Kendi ipini de kestin,
Sen kendini ne sanırsın?

Senin gücün yetmez ona,
Öküzün altında arama dana,
Ne söylesem azdır sana,
Sen kendini ne sanırsın?

Allah kırsın o elini,
Kurutsun arsız dilini,
Kabul etmem özrünü,
Sen kendini ne sanırsın?

Son Peygamber Muhammed im,
Ne söylesem, neler edim?
Allah cezan versin dedim.
Sen kendini ne sanırsın?

Alay ettirmem dinimle,
Yaşayamam bu kinimle,
Peygamberime kastin ne?
Sen kendini ne sanırsın?

Ne gördün ki, ne bilesin.
Çırpına, çırpına ölesin.
Kendin bilmez bir kölesin,
Sen kendini ne sanırsın?

…/…
Bu akılı kimden aldın?
Çamur deryasına daldın.
İtiraf et pişman oldun,
Sen kendini ne sanırsın?

Arkanda bilirim kim var.
Olur sana dünya da dar.
Hayasızdın ettin mi ar?
Sen kendini ne sanırsın?

Hani Avrupa birliği?
Neden bozarsın dirliği?
Güldürürsün Yahudi yi,
Sen kendini ne sanırsın?

Sen bir insan olamazsın.
Cezasızda kalamazsın.
Ağzına da alamazsın.
Sen kendini ne sanırsın?

Dinsiz misin din bilesin?
Müslüman olup ölesin.
Şahadete de gelesin.
Sen kendini ne sanırsın?