Arsima Şiiri - Devrim Gür

Arsima;

Hükümdar olanın fermanını yırtan o kadın, ne de güzel sevilir
Bir ferman!
-onun dilinden-
Nede güzel yazılır…

Arsima;

Hükümdar olanın fermanını yırtan kadın

Al sevincimi…
Bir yerde, esirlik de güzeldir
Bir bakmışsın, akşamüstü öpüşmüş acılarımız
Suçlu sayılmayız ikimizde…

Bir bakmışsın
mühürlenmiş dudaklarımız,
İkimiz de
aynı ‘şeyi’ düşünürüz…

Arsima

Al sevincimi…
Bir yerde;
zeytin çekirdekleri;
Siyahı, yeşili bir yerde
Avluya dizilir
Yaşamdan sayarız

Bir yer de
Tel örgülerini de geçer hasret
Ve bir mektup;
Ancak böyle güzel okunur kuşların dilinden

Arsima,

Hükümdar olanın fermanını yırtan kadın
Okuduğumuz o kitaplar ki,
Acılarımızı kamçılar,
Sayıklayıp dururuz geçmiş yılları

Arsima
Hükümdar olanın fermanını yırtan kadın;

Ellerimiz ki, kınalar tutar bir çağın güzelliğine.
Sevgilinin ellerini tutar gibi sızlar gözlerimiz.
Ellerimiz;

Kozasını terk edip gitmiş
Binlerce kelebeği, geri çağırır geceye.
Renklerin gölgesinde çoğalır semaha gelenlerin sayıları

Ve ellerimiz, âmin siz dualar doğurur semaya.

Arsima;
Hükümdar olanın fermanını yırtan kadın
Şaşkınlığımız, bir ağustos sıcağına,
Şaşırıp kalır mevsimine bir ülke
Kan ve ter içinde düşer aklımıza.

Şaşkınlığımız
Hükümdar olanın fermanını yırtan kadına

Yorgunluğumuzu da bağışla!
Bağışla…
Dut yaprağına yuvalanan İpek böceğinin öyküsü yazılmadı daha…
Bağışla…
Yarı sarhoş bir acıyla inliyor güvercinler
Kendi ürkekliğimiz bu…
Yarı sarhoş bir acıyla,
Anla! Güvercin tedirginliğini

Arsima
Hükümdar olanın fermanı yırtan kadın

Bir ferman ki
-yırttırır fermanını-
Gözlerini yumunca ölmem
sanan çocuklar için, yeniden yazılır