Tadı damakta kalan yemeğim
Sözüm ona
Varım, yoğum; geçmişim, geleceğim..
Salkım gibi gökte olan gözüm
Zamanla gören
yeraltı mahzenim
Kuş tüyü gibi naif
Bir kalkan gibi çelik yüreği.
Görmeden sıktığım sözlerim
Yaraladı koca Aslan’ı
Doktor geldi baktı
İlacı zamandır dedi
Saatler dakikaya, dakikalar saniyelere gebe
Oturduk sessizce
Uzaklar ve içinde ki yakın
Ölümün yüce sesi,
Elvada gönüldaş
Susuz kal...
Veya sus!
Kayıt Tarihi : 18.8.2018 02:02:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Uzun bir ilişkinin daha da sağlam geleceği olması için küçük aşık sevdiğini daha da kendine bağlamak ve aynı şekilde kendisini ona adar.Onu aşırı derece de kıskanır, bu kıskançlık zamanla ilişkiye zarar verir ve doğal afet gibi çalkantılı, büyük zararlara yol açan ufak bir zaman dilimi gibi gözüken fakat etkisi uzun sürecek olan durumun içinde kalırlar.Yaptıklarından, sözlerinden günlerce vicdan azabı duyan bu küçük aşık kum tanesi boyutunda yaşamına devam etmeye çalışır.Zaman herşeyin ilacı mı yoksa derdi mi olacak bilemeyerek nefes almaya çalışır...
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!