Kendime uzaklığım kadar hayata yakınlığım
Ne bir geçit yol verir bulutlar üzerinden
Ne bir ses var etrafımda, dönüp bakmama sebep
Hep kendine doğuyor ay
Yağmur kendini ıslatıyor durmadan
Bir çılgınlık nöbetindeyim, her dokunuşum tedirgin
Böylesine gamsız akşamüstleri
Günahlarım güzelleşiyor sabıkalı kentlerde
Hangi dağ gülümsemez ki adın geçtiğinde
Kuş sesiydim ovalarında, yeşile rengini veren
Diz boyu sicilimde saklıydı en masum yanım
Arttıkça artardı suçlarım, insan olmaktan
Bir tuhaf oluyorum kendime bakmalarda
Uykusuz düşlere dalıyorum, çoğalıyorum ansızın
Oğullarım kızlarım oluyor esmer, sarışın
Dokunup geçiyor rüzgâr yapraklarıma
Cennet çiçekleriydim avcılar vadisinde
Çakıl taşları mı ağzımdaki, tedirginliğime sebep
Bir anlam veremezdin sıçrayıp uyanışlarıma
Saçlarımda gezinirdin, tedirgin bakardın gözlerime
Uzaktım kaygısız gülümsemelere
Yüküm ağır, yazgım çetin yollaraydı
Fillerle restleşen karıncaydım belki de
Anıların kıyısındayım, adım kimliğim meçhul
Uzayıp gidiyor yaşam, biraz tuz biraz keder
Nakşediyor Züleyhayı zamana
Gayya kuyusunda dem çeken Yusuf.
19.11.2002
İdris KöylüKayıt Tarihi : 20.4.2020 00:23:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
