Armin Şiirleri - Şair Armin

Gecenin ıssızlığına sığındım yine..
Sığınacak son şeyim oydu belki de.
Gel istedim sadece
Fısıldadım,gel ve benim ol diye.
Ki sen!
Ne geldin ne duydun beni

Kıskanıyorum,
Elimde olmadan seni yaşayan kişiyi..
Kıskanıyorum,
Daha öncelerde benimken yok olan seni..
Özlüyorum..
Öylesi çılgınlar gibi,

Yaşamak;
Şu anı tadarak varoluş,
Gelecegine şu andan atılan adımlar,
Geçmişin de büyüttüğünün farkında oluş.
Yaşamak aslında komplike bu bir kurgu.
Azını sen yazdığın,

Özlemin mesken edindi hislerimde.. Ansızın bir an yokluğun fikri canlanıverdi gözlerimde. İrkildim! Ya olmazsan,olamazsan yanımda bir kez daha? Ya yaşayamazsam seni tekrar tekrar yaşam hücrelerimin doruklarında? Yokluğuma sebebiyettir bu sessizliğin çanları.. İçimden kopuşlar olacaktır eksilişlere doğru. Özlemin yokluğun düşüncesiyle bütünleşirken.. Tereddütler var geleceksen bu cana yeniden? Ne olur beklemek ne çileli bir yol senle çekilir olsa da.. Aramamalı artık gözler seni o geçtiğimiz kaldırımlarda. Canlanmasın zihnimde anılar yıgınlarıyla. Ne olur bitmesin! Uyandırmak düşlerimden verielbilecek en büyük ceza bana. Gel yalnızca gel! özlemin yakmadan pare pare.. Kavurmadan tenimi,eksikliğin sarmadan biraz daha bedenimi.. Sen yeter ki gel! Başka hiç bir dileği olamaz bu sensiz atmayı bilemeyen yüreğin..

Boşluğun sesi yankılanır kulaklarımda,
İnceden gelen su sesinin dalgalarıyla..
Soğuk bir sonbahar pazarında
Bir ormandaki ışık huzmesi bir ben..
Sararan bir yaprağın düşüşünde
Ağaçların büyüleyici sessizliğinde

İntikam çanlarını duyar oldum çınlayan seslerde,
Öfkem cürmümle yakarken her yanı,
Bekledim gelecek olan o kutlu günü.
İçtim,
Dağıldım,dağıttım.
Sefildim,dibin sonunu görüp,

Hatalıyım,kabul.
Ben de bir insanevladıyım işte neticede.
Koyuvermişliklerim,
Arzularıma yenik düşüşlerim,
Dahası tonla hataya mazeretlerim.
Aslalara sarılmışlıklarım,

Umudun diyarlarında yaşardım sen gelmeden önce.
Herşey mümkündü sen istersen,
İmkansızlıklar kelimelerdeydi tam anlamıyla.
Sen geldin,diyarlar hala vardı ama umutlar?
Onlar artık yokluklarla harmanlanmıştı.
Çok geçti herşeye bir adım ileriye bir adım geriye,

Sende yakışanı düşündüm bir an..
Bütün transparanığlıyla yansıttığın masumluk olmalıydı bu giysi. İnce bir örtüyle gizleyişin,
Gizledikçe daha da gizemlileştirişin.
O an anladım benden bir parçaydı bu sendeki,
Seni bana ait yapan,beni sana düğümlerle bağlayan... Farkındaydım fazla masumcaydı bu üzerimizdeki giysi, Yaramzlıklar bir yanımzda,
Bu oyunun temel kuralıysa uslu olmaktan yana

Camın buğusunda karalanmış bir ad,
Bütün özlemin yansımasıydı.
Bir başına anlamsız,
Bir bütünken harfiyen sen olan.

Delice sevişi kabullenmeyen bir ben