Arlanmaz Şiiri - Osman Onuktav

ARLANMAZ!
​

Yaşar iken bu alemi
Ahireti boşta kaldı
Tatmamış hiç dert elemi
Teni kokan leşte kaldı
​

Geçen güne, biçse bedel
Uymaz ayak tutmaz bir el
Yüreğinde bitmez emel
Umutları düşte kaldı
​

Emsali yok, şahız tekil
Her sevdaya yapmış şekil
Başı boşa olmuş vekil
Verdiği söz dışta kaldı
​

Çıkarına taşır her renk
Rastlayıp ta gelirse denk
Ritim tutup katar ahenk
Yedikleri dişte kaldı
​

Fikri vardı iflas etti
Miras vardı o da bitti
Veda edip çekip gitti
Yaz görmeden kışta kaldı
​

Üstte yorgan altta döşek
Atla gezer der ki ‘’eşek’’
Beden sağlam vicdan gevşek
Her dürüstlük puşta kaldı
​

Kafkasi​