...Arke ve Son! ... Şiiri - Naime Erlaçin

yeniden yaratmak için çağımı
cellâda verdim şiirin başını
kurtuluş yok kurban olmaktan
kendini kurtarır oysa şiir
en keskin kılıçlardan

ağırdı tanıklığı zor zamanların
yanlış değildi her başkaldırış
tözümle yaşamayı öğrenmek
kendime doğrulmuş bir arayış

içimde isyan!

her yerde yerleşik
hiçbir yerde yaşamayandım
uçurumdan kayarken
hayata azgın bir kurtça saldıran
sözcükler varoldukça
doğuşu yeniden kanıtlayan

mülkiyetime almaksızın mekânları
zamanın elinden
tutarak geçtim çağları
aşinaydım karmaşaya
çekişmede tavlanıp
çelişkide piştim

yaradılış öncesine benzer
durgun ve sancılı

düşen her imgeyle doğan zamansız güneş
gafil uykulara kahkaha savuran
özgürlük avında bir çingene

geleceği unutturan
geçmişi anımsatmayan

şiir çokluk
bedene hükmeden su gibi başlangıç
havayı kucaklayan alev kadar
yakıcı ve kâmil

imzamı bırakarak hayata dair
fırtına dininceye
ruhumda özenle sakladığım ateş
küle dönüşünceye kadar
alacaklısı olmayan bir sürecin
yegâne borçlusu ve kiracısıyım

paylaşılıyor şiir
bölüşülmüyor!

şiir devinim
şiir değişim
şiir isyan

şiir son!

(08 Aralık 2003)