Arkası Var Şiiri - Habibe Merih Atalay

"hepsinin bir AR-KASI var!"

Ar-tık...
Tık-tık olmaz- bu kadar
Buraya kadar-dı

Ederi nedir acep, şu pirüpak, kaçadır?

Neyi gördüğünü sandığına bağlı sen, sende.
Yatırım gücü?, Yaptırım gücü?
Sınırsız eylem gücü mü? Pirüpak!?
Be Kadın!!

Bir etki alanından herhal, yazıyorum ya hani,
Etkilenmemiş miyimdir yeterince?

Herkes mi herkese benzesin, pirüpak!?
Var herkes de istemez birine benzeme telaşı.
Herkes herkese benzemez ama.. .

Ben kime benzedim acaba, bî-telâş?

Ben bir yumurtaya benzedim. İyi mi!
Tereyağlı teflon tavaya kültür-insanı
Olarak kırılmaya her kahvaltıda...
Tabiî-tabiî..

Olmadı mı?
Oldu mu?
Olmadı mı?

Hayır, yetkin ve de etkin olmaya hazır değilim
Olmama da lüzum yok ki zaten
Çook insan çoook yeterince kin... kin...
İstemem olmayı bardağı taşıran son damla,
Güneşe koydum defterimi hem. Hem.

Hem hem!?
Koydum denmez, ayıp!

Serdim... s e r d i m .!
Güneşe serdim y a y ı l d ı m. Oldu mu?

Bigörünür ki, ayıptan kaçınma
Lügatımız işbaşında koşulsuz

Yani hayırdır, ne kasıncası var
Terbiyeli şiir olmak istiyorsa şiir?
İllâ küfürlü kültür güçlüdür
Diye mi oyuklancak?

Bazen okkalısı gerekebilirse de
Sokakta şöyle ağız doluca
Baş kaldırmaya, o da, her zaman
Geçerli olmasa gerek.

Gereğinde bazen gereklice siktiri
Çekip gidebilmeli insan, ooo! da
Güçtür ya hani aranan güçlülükse;
İçim eziliyor gerçekten bitmek
Bilmeyen güçlülük ayrımına.

Düşünsene Merih...

Diyen, bir Merih var karşında,
Düşünsene,... ne talih! Konuğuz
Kahvaltı sofrasında onun
Onur konuğu...

Off! Hep bir onursallık, hep onurlandık
Kıyamet kopsa da savaşsak, onur sanacaz!

Bu onur pareleri yitirttirdi bitirtti oysa hep
Aşk mı bu Allah aşkına!
Aşk mı bu?
Olmayıversin böylesi Aşkın... pirüpak!

Kaybetçek bişey kalmaz o zaman, be Kadın!
Kazancak çok şey kalır hatta geri
Daha da ileri.. belki- pirüpak!!

He, babam, de babam, öyle;
Aklından geçeni, Sen De yine de
Avazın çıktığı kadar söyle:
"yakanızı kurtaramayacaksınız!!
i y i l i ğ i m i z d e n n n n !!!"

Ya, işte, ne şer'dir iyilik,
Ne belâdır kötülüğe...

Kötüye belâ iyilik ile
Bezdirmek istiyorsan dimdik
İyi olacaksın karşısında ve her
Kahvaltı sofrasında önce onun
Altını yakacak, çaydan önce onu
Demleyecek, ısıtacaksın her
Soğuduğunda ve her yerde her
Yere düştüğünde ona çöküp dizüstü
Onu öpüp başına koymayacak...,
S e r e c e k s i n g ü n e ş i n e
Öncelikle ezilmesine göz yumulmayacak
Değerlerin arasında en birinci sıraya
Muskalayıp maskotlayarak...

Yürü be kuzuumm! Larla ardından.

Evet, dedem, evet...
Sen büyüksün, o büyük
Ve herkes büyür güngüne
Uzar değerli akılları arşa değer

Yoktur içinde bir elzem
Ne bir kahır, Türkçesi
Yollara düşmüş bu adımların
Piri. Bak!