Arkamda Oturan Adam Şiiri - Ali Birecik

Şu arkamda oturan adam…
Yaslamış kafasını otobüs camına…
Yaslamış ömrünü otobüs camına…
Yaslamış ruhunu otobüs camına…
Ve yaslanıp giderken şu gözü gözümden uzak yollarda aklında bir düşünce, fikrinde bir ömürsüzlük…
Bu can, bu can bu bedende fazla…
Bu can bu dünyada fazla, dercesine biraz neşesiz,
Biraz hüzünlü, biraz kederli…
Şu arkamda oturan adam…
O adam var ya; o adam…
İşte o adam aklında fikrinde hür…
O adam ömründe bir…
O adam ömründe tek… O adam yalnız…
Bakanı yok, bileni yok, duyanı yok...
Anlayanı da çıkmadı şu güne kadar… Şu yıla kadar…
Şu arkamda oturan adam…
O adam harbi delikanlı…
Kalbide boş, gönlüde boş, cebi de boş…
Şu aya kadar; kalbi dolu, gönlü dolu, cebi dolu…
Şu arkamda oturan adam…
Geçen ay kaybetmiş ömrünü… Kaybetmiş bedenini…
Kaybetmiş en büyük kazancını…
Kaybetmiş doğduğunda bu senin abin, dedikleri kişiyi…
Kaybetmek istemiş kaybettirildiklerinin yanında, kalan en büyük armağanı…
Geçen ay kaybetmiş anasını…
Geçen ay kaybetmiş babasını…
Geçen ay kaybetmiş yengesini…
Geçen ay vurmuşlar anasını, babasını, yengesini…
Bir gün; gene geliyormuş işte, okuldan evine doğru…
Sokağın başında bir kalabalık…
Sokağın başında bir boşluk…
Sokağın başında bir çığlık…
Kitaplar, yemin billâh düşmüş elinden,
O, yırtık ayakkabılarıyla,
Koşmuş girmiş kalabalığın arasına,
Koşmuş girmiş boşluğun arasına,
Koşmuş girmiş çığlığın arasına…
Bir de ne görsün dersiniz…
Bir tarafta diline, dinine, ömrüne kıyamadığı anası yatıyor…
Bir tarafta onun hasreti çekilmez dediği babası yatıyor…
Bir tarafta canı yatıyor,
Bir tarafta kanı yatıyor,
Bir tarafta ruhu uzanmış; gel diyor gel…
Şu arkamda oturan adam…
Elleriyle kafasını deşecekmişti, kimse tutmasa…
Eliyle ömrüne bir hançer batıracakmıştı, kimse tutmasa…
Kimse tutmasa var ya; kan kuşturacakmıştı… Bunu yapan abisine…
Kimse tutmasa var ya; yer inleyecekmiş,
Kimse tutmasa var ya; gök gürleyecekmiş…
Şu arkamda oturan adam… Var ya;
Şimdi döndüm batkımda,
Gözlerinden yaş akıyor şuan…
Şu arkamda oturan adam… Var ya;
Her gün Allah’a şükrediyormuş…
Her gün binlerce dua ediyormuş…
Her gün bakıyormuş eski fotoğraflara…
Her gün eksik etmiyormuş onların sözlerini kulağının ucundan…
Şu arkamda oturan adam…
İşte şu uzun boylu olanı hani…
Şu anasına babasına layık olmak için okumayı tercih etmiş olanı…
Hani şu anasının babasının vefatına rağmen,
Okumayı, mühendis olmayı tercih etmiş olan adam var ya…
İşte o adam var ya…
O var ya hani…
ALİ BİRECİK
00.57 16:KASIM:08