Arkadaşıma Dokunma Şiiri - Tülay Sustam

Bir gül kadar güzel ama gülden önce solan bir kız vardı
Bu pislik dünya da yaşamaya mecburdu
Ayakları üzerinde durabilmek için savaş veriyordu
Tek başına kaderiyle yalnız bırakılmıştı
Bir an olsa bile hayal kurmayı severdi
Çünkü gerçekler ona bir yıldız kadar uzaktı
Özgürlüğü yasaklanmıştı
Gezemezdi, dolaşamazdı
Bir şey almak istese alamazdı
Bir kuş misali kafeste yaşıyordu
Bu kafesten çıkmak, özgürlüğüne kavuşmak istiyordu
Her seferinde önüne bir engel çıkıyordu
Yaşamayı seviyordu ama yaşamdan bir zevk alamıyordu
Dört duvar arasında nasıl zevk alabilirdi ki...
Onun için sanki gülmek yasaktı
Ağlamayı, durup dinmeden ağlamayı bilirdi.
Sanki gülerken suç işliyordu
Gülmeyi özlemişti ama içi kan ağlarken nasıl gülebilirdi
Hıçkırarak ağlamak varken kahkahalar atamazdı
Gülmek kadar sevmek de yasaktı
Sevdiği zaman sevgisini dile getiremezdi
Yüreğinde gizlemek zorundaydı
Bir sorunu olduğu zaman kimseye anlatamazdı
Çünkü anlatacak kimsesi yoktu
Bu yüzden içine kapanık biriydi
Çözüme kavuşmanın yollarını tek başına arardı
Genç yaşında büyük zorluklarla karşılaşmıştı
Artık onun için sorunlar;
Yemek, içmek, uyumak gibiydi.
Bu kapkara dünyasında küçük bir ışık arıyordu
Ufacık bir mutluluk yeterdi onun için
Azıyla yetinmesini bilirdi
Çünkü hiçbir şeyin fazlasına sahip olmadı ki...
Kendi ekmeğini kendisi kazanırdı
Yediği her lokma da kendi alınteri vardı
Bu ona hiç zor gelmiyordu
Böyle yaşamaya alışmıştı
Çoçukluğunu bile yaşayamamıştı
Geçmişi ona acı veriyordu
Gelecekten bir şey beklemiyordu
Dünü ve bugünü iyi yaşayamayan biri
Yarından ne bekleyebilirdi, ne umut edebilirdi?
Bugünü bile zor yaşıyordu
Sorunlar denizine bırakılmıştı
İçinde bir umut vardı kurtulmak istiyordu
Çırpınırcasına kurtarılmayı bekliyordu
'Biri gelse beni kurtarsa' diyordu.
Nasıl kurtulabilirdi kimsesi yoktu ki! ...
Kurtulmak istedikçe batağa daha çok batıyordu.
Sadece bugünü yaşıyordu, umudunu yitirmemişti
O kadar güzel ve içten bakıyordu ki...
Çevresinde ki insanları kendisine çekiyordu
Pislikler içinde bir tek kendisi güzeldi
Daha ne kadar güzelliğini koruyabilirdi ki! ...
Yine de çaba harcıyordu, kaderi onu rüzgar gibi sürüklüyordu
Bir yerde durmak istiyordu
Ama tek başına nasıl durabilirdi ki! ...
Bağıramıyordu, isyan edemiyordu
Çünkü gücü yetmiyordu ki! ....
Allah'ım onun ne günahı vardı?
Bu kadar dert verdin, acı verdin
Tek günahı dünyaya gelmekti
Yeter artık yaşamak onun da hakkı çektikleri yeter
Dokunmayın gülüme! ...
Dokunmayın birtaneme! ...
Arkadaşıma dokunmayın! ....

(İstanbul, 26.11.1995)