Arkadaşım Ve Tertibim Zeki

ARKADAŞIM VE TERTİBİM ZEKİ

Zeki henüz 21 yaşındaydı
Onun için herşeyden önce vatandı.
Onunda herkes gibi bekleyeni vardı
O öyle sevimliki candan bir arkadaştı.

Evli ve birçocuk babasıydı
Onun için sadece ailesi tasasıydı.
O mükemmel bir insandı, sanki herkesten başkaydı,
ALLAH da onu çok seviyormuşki bizlerden onu aldı...

Birisi çağırınca hemen yardıma koşardı,
Gülünce yüzünde gülücükler açardı.
Onunda herkes gibi yaşamaya hakkı vardı,
Ne yazıkki ALLAH'ım onu bizlerden yanına aldı.

Ben izine gidince önce o yanıma gelmişti,
O da herkes gibi sevmiş ve evlenmişt
Askerliğinin gününü dört gözle beklemişti,
Ne mutlu onaki şehitlik mertebesine erişti.

Çok mutluyum tertibim der yanıma gelirdi,
Kalbinde kötülük yoktu, herkesi severdi.
Çok çalışkandı, elinden her işgelirdi.
O şimdi bizleri bırakık çook uzaklara gitti.

Arkadaşı üzülürse o da üzülürdü,
Ağlayan birisini görünce gözünden yaşlar süzülürdü.
Yapısı öyleydi, istemese de boynu az yana bükülürdü,
Ailesini kızını çok sever onlarla övünürdü

Tertip olarak askere hep beraber gidemedik,
Gitmemize bir ay kalası Mustafayı kaybettik.
Vatan borcumuzu tamamladık, bitirdik.
Askere gittiğimiz gibi köye yine tam dönemedik.

Araba sürmesini bilmeyen şöför olursa,
Dünya böyle acımasız ve gaddar olursa
Hele birde arkadaşın görevde şehit olursa,
Buna yürekler mi dayanır? ...

Zeki, kendi emeği ile büyümüş, yetişmişti.
Başlık parasını kendisi biriktirmişti.
Sonunda evlenip mutlu olmuş ve askere gitmişti,
Ama gittiği Mersin-Mut ilçesinden geri dönememişti.
Ne mutlu ki ona şehitlik mertebesine erişti.
28.04.1995 J.AZİZ A.KÜTÜKOĞLU