Arkadaşım Olan Köpekler Şiiri - Ahmet Sırma

Kader oyunumu yoksa gerçekmi yasadığım
Tek bildiğim yıkılmısım bu hayatta çarpıyor kalbim
Hiç geceler böyle yalnız kalınca arkadasım olmadı
Doğma güneş saklanacak yerim kalmadı

Dost bildiklerim çalın oynayın düstüm dipsiz bir çukura
Sanmayın orda mutsuzum kalbim huzurlu sizden uzakta
Ben öğrenemedim vermeyin kalleş hayatın karnesini
Yalnız kalayım tek istediğim bu yanız bırakın beni

Bakın elim boş cebim delik gözlerim yerde yürüyorum
Kimse seslenmesin bana bakmam derbeder bir haldeyim
Sadece nefes alıyorum ihtiyacım bir dilim ekmek bir bardak su
göz yaşlarımı kirli ellerimle siliyorum bırakın yalnız ağlayayım

Gecemde yürürken yalnız bırakmaz arkadaşım olan köpekler
Paylasırız onlarla oturup çöpe atılan ekmekleri
Onlar geçerler karşıma dinlerler beni
Anlatırım tüm yasadığım yalan olan gerçekleri