Arkadaşım Şiiri - Gökhan Oflazoğlu

Serin bir sabaha terkettiğimiz
ölülerin çırpınmasıydı hayat.
O çıkamadı işin içinden,
ben başardım; üstüm başım kan.

Aynı cinnetin ateşlerinde yandık,
katlanılmaz bir ihanetti önümüzde
gülümseyen yaşam. Algılarımızın
cehenneminde isyan; her yanda
bekleşenlerden usandık.

Bir trenin karanlık tünele girmesi gibi,
tutuldu güneşimiz. Çıkmalıydık bu
bu bataklıktan. Zordu işimiz, aydık.

Ölüler bile daha gayretliydi bizden,
tükenmişti damarlarımız, ama, çıkmalıydık.
Son bir hamle kalmıştı, ben sürüdüğüm canımla
dikeldim. Her taraf pırıl pırıl aydınlık.

O sinsi bir gazla zehirlenmiş, yanlış
bir iddiaya kapıldı. Şimdi ne yapıyor
bilmem, uzun zamandır görüşmedik.

Şimdi aklın kıyılarını, uzak bir sahilden
seyrediyorum. Sözümona çıktım işin içinden.
Üstüm başım kan.

18/12/2004