Hiç kimse konuşmuyor çünkü küfrediyordu,
Yanına yaklaşılsa, hakaret ediyordu…
Şahsımızdan büyüktü ısrarla terk etmedim,
Üstelik de muhterem bile bile küsmedim…
Şimdi çok samimiydik güzel anlaşıyorduk,
Eleştirebiliyor tartışabiliyorduk…
(2011)
Mehmet Tevfik TemiztürkKayıt Tarihi : 28.11.2014 00:13:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!