Arkadaş Şiiri - Sadi Saçak

Gece olunca insan susuyor,
İçine kapanıyor, değil mi arkadaş?
Hele kışsa hepten soluyor,
Bütün umutlar da bitiyor be arkadaş.

Anılar geliyor gözlerin önüne,
Büyüdükçe büyüyor inat geceye,
Gözlerin de hafiften nemlenince,
Yüreğin burkuluyor, kanıyor be arkadaş.

Derdimi kime açsam diyorsun,
Çevrende bir tebessüm arıyorsun,
Bulamayınca yine kendine dönüyorsun,
Çaresiz ağlıyorsun, hem de kan arkadaş.

Sence bitmeyecek bu çile asla,
Kimbilir nasıl veda edeceksin hayata,
Nihayet gireceksin sen de bir mezara,
Elbet bulunur bir metre toprak
Dert etme arkadaş.