Arkadaş Şiiri - Zübeyde Duran

Kimseye güvenemediğim bir ortamda,
Bir ışık parladı sanki.
Birden karamsarlığım son buldu.
Çünkü seni bulmuştum arkadaş.

Üzülünce, üzüntümü dağıtan,
Sevinince, sevincimi arttıran,
Dost elini ellerime uzatan,
Hep sen oldun arkadaş.

Çevremdekiler hep birşeyler beklerken,
Sadece menfaat için ilgilenirken,
İçlerinde samimi, dost olanını buldum.
Bilmeni isterim o da sendin arkadaş.

En kötü zamanımda,
Çaresiz kaldığımda,
Teselli bulacak bir yer aradığımda,
Ağladığım omuz seninkiydi arkadaş.

Sana çok şey borçluyum,
Benim can arkadaşım.
Bana gerçek dostu sorsalar,
Söyleyeceğim isim inan sensin arkadaş.

1996