Arka sokaklardayım

merak bu ya
istiklal caddesinden sapıyorum
aralara
simsiyah sokaklar
labirent çıkmazlar
bitişik evler
ahşap
kargir
betonarme
karşı karşıya balkonlar
ip gerili
insan çamaşırlar
ses kirliliği değil
renk cümbüşü
eşiklerde çocuklar
çığırtkan satıcılar
'..demiirr..bakıırr...kurşuuuunn
eeessskiciiiiii
pazar geldi pazaaaaaarrrr...'
gün ışığı düşmez
sokaklar içindeyim
içimi kemiren
korkular
bir yabancı olduğumu
gördüm
buraların ilkiyim
ardımda fısıltılar
kaygan gözler
dik bakışlar
yılışık sert imalar
yakınlaşan
uzaklaşan ayaklar
bir bakkal vardı
önünde sandalyeler
dost yüzler
sıcak sözler
sordum bir adresi
taksime çıkış yeri
kaybolmuş gibiyim
yine sokaklar
daha dar
daha eski
ürkütücü
görünmüyor gökyüzü
evler düşüyor üzerime
boyaları dökülmüş
yıkılmaya yüz tutmuş
duvarlar
her sokakta aynı
komşu kavgaları
her adım başı
kovalanan
tartaklanan çocuklar
yanakları kırmızı
yüzleri çilli
en güzel mevsim gibi
her biri
yüreğimde çizilen bahar
her zaman yeni
çocuklar
bir sokağın sonu
iki tarafı ağaç
ağaçlara ve kuşlara bakıyorum
mevsim sonbahar
ellerim üşümüş
çıplak dallara asılı
kuşlar küsmüş
ileride ana cadde
taksime çıkıyorum
istanbul'dan bir başka
istanbul'a yürüyorum
denizi görmeye
boğazın sevincine
maviye
koşuyorum...

mustafa kaya
05.12.2006 / taksim
www.mustafakaya.net