Arka Sıralar Şiiri - Akın Korkmaz

Her şey okulda başladı
Farkında mıydım bilmem
Yerim en arka sıraydı
Nasıl oturduysam artık
Hiç kalkmadım yerimden

Kara tahta uzaktı bana
Ya öyle miydi kara yazı
Yazılmış çocuk başa
Kapkara bir roman
Ömür boyu yalnızlık adı

Sınıflar iyi kötü geçiliyor
Büyüyordum günden güne
Arka sıralar değişmiyor
Gözler uzaklara dalmış
Boynu bükük bir halde

Ben de sevmedim değil
Önlerden birileri oldu
Nereden bilecekler canım
Uzaktan sevmek zordu
Arka sıralar sırdaşım

Askerlik de benzerdi
Taburun arkasındaydım
Çoğu adımı bile bilmezdi
Beyaz üniforma içinde
Bir yalnız adamdım

Sonra işe güce de bulaştık
Tutunup hayatın kıyısından
İkiyüzlü kavgalara çattık
Kimi dost kimi düşman
Kuyu kazdılar arkamdan

Kimi para kimi makam
Herkes bir yolunu buldu
Gemisini yüzdüren kaptan
En yağlı limanda durdu
Bakarken arka sıralardan
Yaşam pınarım kurudu

Şikâyetim yok çok şükür
Yalnızlık olsa da bana kalan
İnanın ben çok şey öğrendim
Her şey gözümün önünde
Kaçar mı hiç arka sıralardan

Sağlık olsun sevdiğimi alamadım
Öyle el gibi yolumu bulamadım
Doğrusu hiç huzur da görmedim
Ama kabak gibi insanları gördüm
Gözünü hırs bürümüş adamları
Boyundan büyük yalanları
Üç kuruş menfaat uğruna
Şekilden şekle girenleri
Dansöz gibi cambazları
Geçmişim hepsinden
Bu yalan dünyadan
Selam size dostlar
Arka sıralardan