Arka Fon Şiiri - Sadık Kırıkoğlu

güzel günlerdi
belki de ben fark etmemiştim
küçük aklımla.

bekliyorduk akşamların kızıllığında
ılık rüzgarların tuzlu deniz kokusunu.
mavinin yeşile coşkuyla sarılması kıskandırıyordu genç aşıkların duygusunu.

gecenin siyahı çöktükçe aydınlanıyordu
yakamozlar misali hücrelerimiz.
bir zaman dilimi ben de kayıp
sonrasında hücrelerimizde uyandık.

çalınmış hayallerimizi aradık
zihin duvarlarımızın labirentlerinde.
yakılmış yıkılmış halde bulduk serseriyi
elinde kuru bir dal, gözleri ama, kulakları sağır.

bağır bağır duyuramadık, varlığımızdan habersizdi öylece uzandı dumanların kokusu ağır.

güzel günlerdi yada ben bilememiştim
cahil kafamla.
seviyorduk çocuk içtenliğimizle etrafı efratı,
onu bunu ve rakip taraftarı.

bilmiyorduk çoğu zaman hır gür,
sesimiz yer gök inlesin de hep gür,
hiç gelmesin istiyorduk akşamlar,
oyunlar büyük sevinçti bizim için pür.

pencereler açılmasın anneler çağırmasın,
yemekler pişmesin ve hatta bitsin tüpler.

ve sonra raflar doldu taştı.
en güzelleri raflarda kaldı.
var yoka yok vara uzaklaştı.

yer gök inledi anaların ağıtlarında.
sakinlikten eser kalmadı.
gülmek samimiyetsiz bir geçiştirmeye
dönüştü sefil sohbetlerin ortasında.

ve sonra hasret dolu şarkılar
sararmış kitaplar
ve sonra umutlu şiirler
kayboldular kırık plakların
karışık kasetlerin,
kurutulmuş çiçeklerin anlamından.
anlamsız videolara arka fon oldular.