Umutlarımı, aşkımı, hayatımı gömdüm arka bahçeme
Çiçekler ektim, hepsinin sularını verdim gözyaşlarım ile
Her gün oturup konuştum dertleştim bütün renkleriyle
Umutlarımdı bahar dalları beklediğim bahar da açsın diye
Tomurcuk veren gül hep aynı kaldı büyümedi ki yine
Hayatımın simgesi kardelen, açıyor her yıl bin güçlükle
o kadar da önemli değildir bırakıp gitmeler,
arkalarında doldurulması mümkün olmayan boşluklar bırakılmasaydı eğer.
utanılacak bir şey değildir ağlamak,
yürekten süzülüp geliyorsa gözyaşı eğer…
belirsizliğe yelken açardı iri ela gözler zamanla,
öylesine derince bakmasalardı eğer…
Devamını Oku
arkalarında doldurulması mümkün olmayan boşluklar bırakılmasaydı eğer.
utanılacak bir şey değildir ağlamak,
yürekten süzülüp geliyorsa gözyaşı eğer…
belirsizliğe yelken açardı iri ela gözler zamanla,
öylesine derince bakmasalardı eğer…
Bu güzel şiirinizi beğeni ile okudum,yüreğinize sağlık.Tam puan + Antoloji
Duygu yüklü şiirinizi
beğeniyle okudum
Hüzünlü
ama güzel...
Tebriker
Canan hanım,
kutluyorum
belamlar...
Beğenerek okudum Canan Hanım.Kutlarım,şükranlarımla.
Her insanın 'arka bahçesi vardır...' Her evin olmasa bile...
Neyi var, neyi yoksa oraya gömer... Arada bir 'açar', gül niyetine...
Güzeldi, içtendi Canan Hanım... Kutluyorum şiiri ve değerli şahsınızı...
Zorlu bir yaşamdan gülle uyanan güne-bak mis gibi kokuyor yaşam-bahçede gül dikenle var- gülistan hep aynı dışarıyı da ayıkla- gönlünce...kutlarım..
Bu şiir ile ilgili 16 tane yorum bulunmakta