Arjîn Şiiri - Faik Danışman

peşimde beni izlemekten yorulan hain bir gölgem var Arjin
sana gelen bütün yollara pusu kuruyor
sarılıp boğazıma boğacak kadar
seni hatırlatan her şeye öfke kusuyor

başaklar doyurmuyor keşkelerle doldurduğumuz
sabahların fukaralığını
kıtlık habercisi darı çiçeği kuruyan ömrüm
vefasını tabutunda götüren bir ölünün kapanmayan gözleriyim
kendi içine kirli yağıyor yağmurlarım
bak! gözlerimin siyahından şaşkın kuş sürüleri geçiyor
yorgun ayaklarında biriktirdiğim dileklerim
derin bir imgeye gömülüyor
asırlardır siyaha boyanan bu yalnızlık odası benim
-öldü rengim-
-yok beyazım-
içindeki güneş karanlığımı aydınlatmıyor Arjîn

içimde seni giydirmekten çoğalan sevinç yanlarım var Arjîn
bu yüzden baktığım her aynada çırılçıplağım
ölüm taklidi yapan bir şarlatanın nefesine inecek kadar
yıllardır ağzını açan bir çukurda ayağım

zambaklar geri getirmiyor zar atarak kaybettiğimiz
zamanların inancını
tetik ve mermi arası kararsızlığında
vicdanını terk etmiş bir avcının dilinde barut kokusuyum
yeşilini sarıya değişen kanlı bir dağ öyküsü
ve katli vacip bir kuşun hızla atan nabzıyım
-aklımı taşıyacak hayal-
-ruhumu yazacak bir masal- arıyorum
Hiç duymadığım sesime cevap olur musun Arjîn

bedenimde hançer ağzı değmiş kapanmayan yaralarım var Arjîn
bu yüzden satır arası ölüm kokuyor şiirlerim
dilimin ucunda can veren bir harfin çengeline asacak kadar
doymayan bir açlıkla diyetini bekliyor gizli öznelerim
-benim coğrafyamda ecelinden önce ölür çocuklar-
-ve vakitsiz ölümlerden beslenir bütün notalar-
gözlerinin batışından üzerime düşen gölgeye susadım
beni anarşist yanımdan vurur musun Arjîn

Şiirin Ölü Çocuğu
Faik Danışman