Arınmak Şiiri - Mehmet Sarıkaya

Küllerden inşa edeceğim gönlümün gülbahçesini,
Bir Budist rahip gibi savurunca en yoğun rüzğarla küllerini;
Bil ki nisan yağmurlarını beklemeyeceğim bu coğrafyada...

Hindistan`a götüreceğim bedenimi en yoğun rüzğarla,
Muson yağmurlarında arınınca sana dair yaşanmışlıklardan;
Ganj nehrinde arınacağım günahlarımdan...

Ruhumdaki bütün dinlerin dinginliği ile akşamı beklerken,
Güneş yerini aya bırakınca;
Gözlerine bakıyormuşcasına son bir defa yıldızımıza bakacağım...

Denize bıraktığın o sevdamızı bırakıyormuşcasına,
Bir mumun aydınlığında,
Ruhunu özgür bırakınca ganj`ın serin sularına;
Kıtaları aşıp ruhun sokulunca bedenine tüylerin tiken-tiken olacak,
Anla ki giderken bıraktığın o vefalı ruhun sendedir artık...

22.10.2005
01:30
cmt.