Arin Roni Şiirleri - Şair Arin Roni

son bahara giriyorum sen yoksun
ağaçlar yapraklanı döküyor ve ben acılarımı savuruyorum rüzgarla
yokluğunda da geçiyor mevsimler
ve kuşlar kanatlanıyor semalarımda

nefeslerimizle çiziyorduk puslu camlara mutluluğun resmini
ve gülücüklerle asıyorduk deli rüzgara!
sen uçsuz bucaksız bir deniz oluyordun
bense yosun,sende barınan.
şimdi nerendeyim sevgilim!
susma! sözcüklerimle seni günaha çağırıyorum.

kaç kere denedim bilemezsin
kokun vardı esen rüzgarda,yalnızlık dolu gecede
her defasında yabancısın sen ve yabancı kalacaksın diyordum kendime
olmadı işte! sevgili,yeniliyorum, usul usul inadına büyüyorsun içimde

çok sefer denedim paslı hançerle kesmeyi seni

hiç olmadığı kadar sancılıyım şimdi
kelimeleri içiyorum zehir misali
ruhum paramparça,mevsimler anlamsız
nerden bilebilir ki insan belli bir zaman sonra en büyük düşmanın kensinin olduğunu

ellerimle büyütüyorum acılarımı sevgi sanırken

hangi günahın bedeli bu sancılar sevgilim!
hangi istasyonlarda bıraktın yüreğimi
yağmurlarda küstü saçlarıma
yazmıyor kalem,mürekkep aciz,ben yorgun kalıyorum gidenlerin ardından

biliyorum bir sebebi var elbet!

özlüyorum şimdi seni
hiç gitmemişsin gibi hayatımdan
bütün yollarım sana çıkıyor
en temiz yanımsın, günahsız yanım yani

bekle sevdiğim bekle sokağımızda

hiç yaşanmadı bu sevda sanırsın
uykusuz gecelerin hesabı ödenmeden
sancılarını duvarlara saklamışken
ve sıcaklığını tenimde gizlerken.kokun duruyorken odanın havasında gidersin,bitmek adına olan adımların hızla uzaklaştırır seni benden,içimden bir şeyler göçer sevgili!

nasıl yaşarım şimdi ben, söyle bana!

günahkar bir dille seni çağırıyorum
inadına büyüyorsun içimde
yasaklandıkça çoğalan her şey gibisin şimdi
sığmıyorum şehirlere,vazgeç kırmızı çizgiler çizmekten.

bir gün sende yorulacaksın ve yenileceksin kendine

uzak diyarlardan kimsenin geçmediği yollardan geçip geldim sana
gözlerin duruyordu yorgun akşamlarımın alnında ve dudakların bana ruh veren
sesin her şey oluyordu başlarken yıkımlar şehirlerde
seni doğuruyordu güneş hayata armağan veren,kimsenin bilmediği bir şeysin sen,benim bildiğim!

bakma öyle seni unutmuşum gibi

sabahsız bir uykuya yatmış gibiyim
güneşim sende saklı,gülersen aydınlanır dünyam
kucağında büyüyor çucukluğum,annem oluyorsun ansızın!
annemden sonra sevdiğim ikinci kadınsın,bırakma beni sefil kalırım bilirsin.

gözlerinde büyüyor büyüyor,avuçlarında eriyorum.