geceden kopan kara bir noktasın beyaz sayfalara düşen
seni gören gözlerin,yüzü buruşuyor,tatlı değil,ekşi ve acısın!
farkında değilsin,mevsimlerde terk etti seni,baharın yok,yazın yok,kışın yok,hiçbirşeysin!
önce küçük bir nokta gibiydin gecenin yüreğinde
Ah yine sağır bir sessizlik ve dayanılmaz bir melodi
Uzanmak istiyor kollarım sana kör bir sedayla!
Öyle güzel öyle narin ki yokluğun bende!
Esen rüzgara söylüyorum saçlarında parmaklarım
Ve usulca kapatıyorum gözlerimi seni içimde saklamanın mutluluğu!
Adını söylemeyeceğim bilmesin hızla geçen zaman
şair seni fısıldıyor mürekkebe
ve hiç olmadığı kadar mutlu gidiyor kalem beyaz sayfalara!
seni yazmıyor şimdi!
nakşediyor yüreğine satırlar!
bir şehir gibi duruyor gözlerin haritamda,sınırları olmayan!
içtikçe susuzluğumu artıran su gibisin!
sarmaladıkça,yokluğunu daha çok hissettiren,dokununca yakan,uzaklaştıkça çeken,küllerinden,bir gökyüzü inşa ettiren bir şeysin!
bütün kıymetli şeylerden bir fazlasın bir fazla!
kafesine sığmayan,rüzgarın sırtında gezinen,avlanmaktan korkmayan!
yoksun işte ne yapayım,hükmüm yok hiç bir şeye,benden başka
nasıl döndüreyim gittiğin yollardan
seni ne getirir bana,soğuk mevsimler geçirirken günahkar ruhum
kahrımdan oturup ağlamalımıyım,gözyaşlarım mıçağırsın seni
dünyayı parçalayıp içinden mutluluk çıkarmak kolay mı?
bütün her şey gibi döneceğiz sana
koyma rabbim bizi kendimizle başbaşa
nicedir halimiz sen yoksan içimizde
kime gidebilriz ki sen olmasan
sebebi yok,sorma kavgalarımı
yaramı deşiyorsun hüzünlü hallerinle
bana gülücüklerle gel
bırak ben yaşarım,yaşanacak ne kadar acı varsa
akşamları örtüyorum gözlerine, kanayan yanlarımla
içimde saklı olan sen!
ve damarlarımda yürüyen sen
ekmek gibi su gibi yaşamak gibi!
gözlerimi dikiyorum semaya,yüreğim kuş gibi özgür
ve rüzgarın kokusunda saklı öpücüklerinle gel bana!
bırak bütün dünya dışarda kalsın bana sen lazımsın!
her zaman ki gibi...
bütün benliğimle öpüyorum.....
ne güzel şey seni yaşamak....
kimseye söylemden...
kimse bilmeden...
içinde saklayarak....incitmekten korkarak....
yağmurlar düşerken saçlarıma ben seni düşünüyorum
karanlıklar çökünce sen duruyorsun bütün çıplaklığınla bende
şarkılar dinliyorum.gözlerim kapalı, o şarkılar ki seni bana getiren
ve usulca sen konuyorsun kuşların kanatlarıyla pencereme
çekmiyorum perdelerimi,korkuyorum uçacaksın diye!
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!