uzun bir yalnızlık kalıyor şimdi bana
içinde acı ve keder olan
bir akşam çöküyor usulca mevsimlerime
uzansan dokunamıyorum semaya
oysa ne kadar yakın ve içten görünüyor şimdi bana
bitmiyor hesaplar kalem az geldi
uçurumlar büyüyor aramızda
gözlerin düşüyor uzağıma
vazgeçtim ellerinden sesin olsun yeter
ayrılık olacak elbet bir gün
insan çok sevdi mi
içinde yaşatır sevdiğini
üzülürse yada ağlarsa içindeki de yaşar
ve bazen öyle çok özler ki
amansız elini yüreğine koyar
bedeniyle değil ama ruhuyla hisseder!
bir ihanetti yüreğime,seni sevmelerim
her defasında yeniliyordum kendime
bir şey olmaz diyordum
oysa çok şeydi bende giden
anlamzsın,söylesem nafile
senden payıma düşen acıları içiyorum şerbet misali
hak etmiyorsun,yaşamak adına,güzellik adına ne varsa yaşadığın
nefeslerine yazık rüzgarımı kirletiyorsun
mühürlüyorum şimdi dudaklarını,lanetlenmişçesine
suskunluğun, ölümün sessizliğidir
bakma sen yaşadığına,farkında değilsin.
seninle uyanırdım her sabaha
kokun kalırdı yastıgımda
duvarda asılı durur gözlerin
şimdi beni sevmedigini söylüyorsun
alışamadım yokluguna ve sen yoksun
bak nasılda geçiyor mevsimler!
eskimeye yüz tutmuş anılar ve eksiliyor yapraklar
yağmurları bekliyorum yokluğunda,usulca basıyorum toprağa kök salarcasına!
ve her zamankinden fazla derin nefesler alıyorum seni sevmek adına,
ve seni seviyorum yaşamak adına!
bir tek suçum var
seni sevmek
sana delice aşık olmak
yokluğunda deliye dönmek
her şeyde seni aramak
sığmıyor yüreğim kabına
gözlerini arıyorum,ellerini ve saçlarını yağan yağmurlarla beraber
kaldırımlar bekliyor bizi,usul usul yürümek için
ve rüzgara haber saldım dağıtsın saçlarını ben öperken seni
ay duracak hiç olmadığı kadar pencerende bu gece
söylenmemiş ne kadar sözcük varsa
yazılmamış ne kadar kağıt varsa
dokunulmamış ne kadar mürekkep varsa
yaşanılmamış ne kadar sancı varsa annelerde
kendime sayıyor sana sesleniyorum sevgilim; nerelerdesin.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!