yutuyorum acılarını birer birer
hangimiz eksilmiyor ki günden güne
bir gülücük kalıyor senden geriye
hangi kalem hangi kağıda yazar seni söyle
uykularımız olmalı sancıları unutturan
karnlıklar içinde zavalı ruhum
kaybolmuşum görmez gözlerim
bir kimsesiz olmak kalabalıklar içinde yalnızım
dar geliyor bu şehir tutan yokki ellerimden
ayrılıkmı hep yazılır kaderime
içimde duruyor senden kalan hüzün
ışıklar br başka bu gece
sen yoksun evet sen
hak ediyormuyum bu yalnızlığı sevgilim
içimde bir yoksulluk büyüyor bu akşam
bir bilsen nasıl özlediğimi
yüzüme düşen saçlarını
teninin kokusunu
avuçlarında uzayıp giden çizgileri
ve öpücüklerini!
başım dönüyor,göz kapaklarım ağır geliyor şimdi
soğuk bir mevsimdir yaşadığım,kıştan öte bir şey
zamansızım,duramıyorum kapımda yüreğim sancılı
ağlamaklı oluyorum şimdi ansızın
neye yarar deme sevgilim
sözcüklerin olmadığı zamanlardı gözlerine baktığım an!
en güzel şeydi suskunluğumuz
en anlamlı saatlerdi ellerinin ellerimde terlediği vakitler
ve kondurduğun buselerdi ruhumu bedenimden çalan!
umrumda değil hiç bir şey,sen bendesin ya sevgilim!
kaç haziran geçti sensiz böyle
terine hasret zamanlar yaşıyorum
ve sen kimbilir nerelerdesin şimdi
söyle! seslen rüzgara mutlumusu yar!
bak bilmiyorsun ben senin derdindeyim şimdi, kendimi unuttum
bekleme! öyle son umudunmuş gibi
bilirsin gelmek kolay değil,yüreğim kuşatmalarda.
bir gece vakti yağmurla gelip konacağım yanaklarına
ve saçlarına tutunacağım,şehir uyanırken güneşle başka bir güne.
şimdi baskınlar geliyor mevsimlerden amansız!
üşüyorum zamansız
bakma mevsimlerden kış olmasına,umrumda değil yağan kar
ben başkayım şimdi,çekiliyor damarlarımdan kan
usul usul tükeniyoum sen giderken bu şehirden
nasıl saklasam saçlarının kardeş kokusunu
bir gece vakti olacak gelmem,rüzgarın delice estiği,yağmurun ona eşlik ettiği ve yüreğindeki kuşların sustuğu,gözlerinin konuştuğu vakit!
sancılarım büyüyor yokluğunda ve usulca giriyorum karanlığın koynuna korkarak!
zamansız bir mevsimdi sende yaşamak,hesapta olmayan şeylerdir bizi mutluluğa götüren.
kollarını aç benim için,tıpkı şehrin yağmurları kucaklaması gibi toprağına ben düşüyorum sevgilim!
bir bir eriyor acılarım koynunda,başka bir renge bürünüyor gün.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!