Kara bulutları sarmış göğsüne gökyüzü
Damlalar çiseliyor gizlenerek toprağa
Mavilikler serpilmiş denizin üstüne
Gül gibi açılmıştı ufukum
Kırılan dalların uçlarıydı tanıklıklarım
Arıların sürüsü kovanda ürerken
Öpüyordu çiçekler toprağı
Hayatta ben en çok babamı sevdim
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Devamını Oku
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
