Arifin Kanunu Şiiri - Eray Mutlu

Arifler dergahlarında toplanmış
Çevrede ateş taşıyan kanatlılar dolaşır sanırlar
Ötelerinde bir nehir, kurumaya ramak kalmış
Sırtlanlar kol geziyor, akbabalar süzülürken yukarıda
Kanun, doğada farklı işler insanlardan
Arifler bilmezden gelir, yağma bitmekteyken bile
Meydandaki seslere kapalı olan kapı
Kilidini açar gaibe
Dışarıda fırtınalar kopar iken, dergahın kökleri sökülmez
Su nereden akarsa sırtlarını oraya verir arifler
Değişen suyun rengi değil de, üstündeki hare olur dönem dönem
Baki olan arifler ve avuçlarıdır
Dudak aşınmaz öpmekle
Kapanan gözlere mil çekilmez
Doğa işler her zamanki gibi
Suretler de değişir dönem dönem
Eğer görebilirseniz yukarıdan aşağıyı
Bakarsınız insan kanatlanmış, ellerinde körüklü meşaleler
Bir kova su atan pek az, yanmışa
Her yerde kokusunu alanlar, dehşetin
Parça parça toprak, ot bitmeyecek
Alan almış, veren vermiş
Kanun, insanlarda farklı işler doğadan