Arif Taner Şiirleri - Şair Arif Taner

Dinini ayaklar altına almaya kalkarlarken,
Peygambere Allaha hakaret ederlerken,
Sahipsizmi sandı kefereler dini islamı
Sakın deme ne yapayım ey Türkün oğlu
Tüm bu değerlerin hepsi sana bana emanet.

Bak oğul dinlersen bir kaç nasihatım var, akıl vermek bilmişlik değil benimkisi, sana verdiğim değerdendir söyleyeceklerim. Şimdi ilk sözüm nasihatım şudur oğul, herşeyden önce Rabbini tek bil, kitabını peygamberini dinini bil, sakın ha vatanını verme uç kuruşluk menfaata, ezanını susturtma, canını ver, ama bayrağını indirtip koz verme düşmanına. Emanete sahip çık, sakın hor görme garibi, elindekilerle yetin, başkasındakine aldırma. Bekleme kimseden birşey, şunu unutma hatırından sakın çıkarma, veren el alan elden üstündür. Fakiri garibi gözet hor görme itme, Allahtan uzak cimri zengini makam mevki sahibini kendine dost bilme, HasbunallahiveniamelVekil, Benim vekilim Allah de ve istediğini yalnızca Allahtan iste mert'e değil namerde bile muhtaç olma, Allahtan başkasına boyun eğme oğul. Alın terini unutma, alınterinden güzel kazanç yoktur, iş yaptırdığında zamanında ver emekçinin hakkını, sözünün eri ol, soysuz dedirtme kendine ve ceddine. Zulme boyun eğme sakın, zalimin hasmı ol. İdarecine itaat et, idare edenlerdensen eğer emrindekileri sakın ezme oğul. Büyüklerinin atalarının sözlerini iyi tut belle, her zaman hak dostlarıyla hakkın yanında ol. Dinini diyanetini iyi öğren, anlatanlardan değil, uygulayan yaşayanlardan ol, haramlardan uzak dur, çağdaşlık laiklik deyipte çağa zamana uyanlardan olma oğul. Seni her daim gözetleyen Rabini unutma, dönüşümüz tekrar ona, Allah'adır oğul. Bu can bu beden bize emanet, emanetine sahip çık emrolunduğun gibi dosdoğru ol oğul, sadece ağzı laf yapan Allahtan uzak yaşayan babanda olsa, sakın itibar etme oğul, hakkın emirlerini iyi öğren, dilinle elhamdülillah Müslümanım deyipde hakkın emirlerinden uzak kalma oğul. kalbinle özünle önce yaşa islamı, sonra anlat onu bilmeyen tüm insanlığa. İtin köpeğin yanında durma, dini Hakkı yaşayanlarla arkadaş ol, herkes arkadaşın olabilir amma, sen dostun tekini hasını hayırlısını hak yolunda olanını bul oğul. Düşene garibe sakın vurma, menfaatların için kimseyi kullanma kimsenin umudunu güvenini
kırma ekmeğiyle sakın oynama, sözünün eri ol hesap günü var sakın unutma oğul., Birgün ecel vuku bulduğunda hakka vuslat yakınlaştığında, azrail bize geldiği gibi sanada geldiği anda, alnın açık yüzün pak Rabbime sımsıkı sarıl yolundan ayrılma oğul. Keşke yapmasaydım diyeceğin Pişman olacağın şeyleri yapma, zalimin karşısında boyun eğme, ciddi ol, güçlü dur örnek ol doğru ol insan ol en önemlisi adam gibi adam ol oğul. Allaha yakın, haramlardan ve şeytanın yolundan uzak dur oğul. Derdim çok deyipde ümitsizliğe düşme, sabret; derdin arkasından gelecek güzellikleri bekle oğul. Aldanma dünyanın sahte gülen yüzüne, dünya fani iyi belle oğul. Yaşadığın ve yaşayacağın herşey imtihan, hayat sırlarla dolu oğul. Yenilgi yenilgi büyüyen bir zafer vardır, sırların sırrına varmak için sende anahtar var, sen sırlara ermeye çalış oğul. Unutma, her gecenin ardında sabah, her kışdan sonra bahar gelir heryer yeşerip güzelleşir. Kendini zorlama şekilci olma birilerine benzemeye çalışma, sen kendin olunca çok daha güzelsin oğul. sana son sözüm, Rabbime hayırlı bir kul, ariflerden salihlerden ol oğul, en önemlisi şudurki, insanlardan bir insan, adam gibi adam ol insan ol Allaha layık bir kul ol ey oğul...

Öyle bir zaman gelir terketmek kaçıp gitmek ister insan; herşeyden herkesten yaşadığı büyüdüğü bu koskoca şehirden. acıları kederleri yaşanmışlıkları vardır, çok uzaklara gitmek istersin, fırsat bulunmaz; fırsatını bulsan alın yazın kaderin bırakmaz, hadi hepsi tamam olsa, gitsende kafandaki tüm soru işaretleri hatıralarında seninledir, sonra dersinki, nebileyim işte bu benim yazılı olan kaderim dersin, ve kendine dert eder, hayata küser kahredersin,
Kader ördüyse etrafına tüm ağlarını, gidemezsin, bazen ölmek istersinde, ölemezsin...

Yıllar önce birleşmişti ellerimiz, nasılda sevmiştik birbirimizi, Kırılmaz bildiğim bir bağımız, sevdamız vardı oysa. Kıskanırlardı sevdamızı, aşkımızı, sevgimizi. Ellerimiz ayrılmazdı, düşman çatlar aramıza giremezdi, bizi yıkamazlar derdik her zaman.
Nasıl geldik şimdi bu günlere, nasıl Güvendik güvenilmemesi gerekenlere, anlayamıyorum. Oysa nasılda inanmıştık ikimizde. Yıllarmıydı sevgiyi götüren, yoksa saygı ve güvenmiydi aşkı bitiren.
Bak yıllar yıpratıp eskitti şimdi, kuru bir toprak, sararmış bir yaprağa güle çevirdi bizide.
Anlayamıyorum eksilen neydi, şimdi bakıyorumda ne sen dünümdeki sen, nede ben eskideki benim şimdi.
Bitmeyen bir Sevdamız, vardı oysa bir zamanlar.
Düşünüyorumda sorun neydi aramızda, birbirimize olan sevgimizmi yoksa, dışarıdan gelen etkilerle yoluna girmeyen güvenmi, nerede o güvendiklerin hani şimdi nerede. Oysa sevdim demek yerine, bana güven duysaydın keşke.

Terkettiğin gün bitirdin bendeki seni,
Bir yıldız gibi kayıp da gittiniz gönlümden kalbimden,
Yılları anıları nasılda silebildin bir anda,
Herşeyi bitirdin artık ya, dönüpde bakmam birdaha ben ardıma.

Bir daha severmiyim bilmemki senden sonra,

Artık sormayın onu bana,
Bir zamanlar sevdiğim ömrüm diyordum oysa,
Şimdi ne oldu o geçmiş anılara hatıralara,
Göresim sevesim yok artık,
Geçmişe geleceğe herşeye elveda.

Götür beni kaderim, kaderimden hayırlı bir yere.
Mesela gerçekten çıkarsız seven, menfaatlerini düşünmeyen,
İnsana insan olduğu için değer veren insanların olduğu bir yere.
Yada huzur bulacağım, mutluluk veren çok uzak memleketlere.
Bir dağ başı yada sahil kenarı,
Bir nehir yada dağ başı olsun hiç farketmez,

Bir haber vardı ekranlarda, bir damla süte muhtaç bebekler, bir lokma ekmeğe muhtaç insanlar; ağlıyordu, haykırıyordu analar babalar, nerede insanlık, yokmu bize sahip çıkacak kimse diye. Dünya kulaklarını tıkamış, kimisi kardeşinin akrabasının hakkını çalıyor bir hırs zenginlik uğruna, kimisi milyonları veriyor güzellik zevki uğruna, feryatlara kulaklar tıkalı kimse anlamıyor açın halinden.
Bir haber vardı ekranlarda, dünyaya niçin geldiğini unutmuş insan, sanırsınki hep dünyada kalacak, Allahtan korkmaz kuldan utanmaz uyuşturucu hırsızlık cinayet ne istersen var insanda, yılanmı çakalmı insanmı belli değil fıtratı, bir bilsen kimlerin hangi mazlumun yakmış canını, kendine yapsalar yaptıklarını, mazlum rolü yapar, sütten çıkmış ak kaşık gibi, gösterir herkese timsah gözyaşlarını.
Bir haber daha vardı ekranlarda, sözde insan bu ya, zehirli etle beslemiş köpekleri sebep her neyse, hayvan fıtratı gereği yaşarken, sendeki vicdan nerede insan?içim acıdı yüreğim yandı, ölen bir köpeğin bir haftalık yavruları emmek için ölen annesinin memesinde, hiçmi vicdanın sızlamadı o anayı zehirleyince? birisi hayvanları asmış yakmış kimiside çuvala koyup bağlayıp atmış, söyle insanlık nerde? Allahın sessiz kulları onlar, hiçmi düşünmedin be insan denilen hayvandan aşağı kalan insan, hakkın huzurunda o canlıyı hak isterken karşında bulursun, elbet yaptığından sende sorulursun. Unutma ecdadının sözünü, bak ne diyordu Ebu Suud hazretleri, yarın hak divan kurulunca kanuniden alır hakkın karınca; şimdi kendin düşün ey insan, sultan süleymana kimseye kalmayan bu dünya sanada kalmaz bilesin, ve birgün minareden verilecek selan, nasıl bilirsiniz diye sorulacak, sende göreceksin bileceksin, geri dönüp geçmişi düzeltmek isteyeceksin belkide, artık çok geç, hesap çok çetin şimdi her yaptığından sorulacak ve derinden bir ahh çekeceksin

Dön bak arkana Yeğen
Gitmez dediğin kaç kişi yanında?..
Boşver seni yok sayanları,
yarıyolda bırakıp satanları
Zamanla alışıyor insan
Yalnızlığa vefasızlıklara.

Her şey bir tarafada, en zor olan, acı veren insanı yıkanda nedir bilirmisin?
Ömrünü hayatını uğruna feda ettiklerinin seni görmezden gelip hiçe saymasıymış be azizim.
Hayat böyledir işte.
seni, en sevdiklerin toz konduramadıkların ömrünü adadıkların yıkar.
Keşke ölmeden önce değilde, ölünce toprağa gömseydiniz beni..