Arif Özer Şiirleri - Şair Arif Özer

kuşlar ah kuşlar,
alıp gitsenize şu rüzgarla,
batan güneş ile gelen kederimi,
sahte kederimi.
anlamsız boş sarhoşluğumu,

Daha güzel günlerin oldu insan,
Aynaya hiç bakmadan, geçirdiğin haftalarda oldu..
Çok bunaldığın,
Kalbinin atışlarını kulak zarında hissettiğin saatlerin oldu
İnsan.
...

travmalarımız aynı çocuk,
kaynağı içimizde,çaresizliğimizin.
anlık üzüntülere kapılıp
götürme ruhunu,
karanlık hayallere.
umut etmek de "an"lık

Bazen bulanıktır
Hayal kurmak isteği,
Hayat gerçek der,
Sen görmek istemezsin.
Susarsın.
Sessizce haykırırsın

biz,
hepimiz olmasa da
bazı adamlar kısa yaşarız.
kanımız hızlı akar damarlarımızdan.
çabuk aşık oluruz,
kısa anlarda,

Ahh be benliğim,
Sussana.
Sevmiyor artık seni,
Bilsene,
Farkına varsana
Sensizlik ne demek şehirde,

ne çok sevdik uzaklarda kalmayı,
ve ne aşklara eyvallah dedik
rakı sofralarında,
acı tütün dumanı gırtlağımızı yakarken,
aç midelerimizi doldurduk
anasonlu gözyaşlarımızla.

ne beyaza,
ne siyaha inancım.
bir tarafım karanlık,
yarım aydınlık,
çelişkiler ülkesinde kral.
hüzün bahçesinde devim

Zaafım sen değilsin kalbim,
Beni rahatsız eden.;
Kendini kandıran zihnim.
İç sesim, en büyük yalancım.
...
Gördüğümü, duyduğumu, dokunduğumu

gőkyűzűnű őrtűm dűn gece rűyama,
ay-dolunay
dűşűyordu gõzlerinden,
dudakların, pişmanlığımın
şehir ışıkları
gűneşe hasret üşümem,