Arif olsa ne çare Şiiri - İhsan Şahin

ARİF OLSA NE ÇARE

Niyetim dokunmaktı, canan icre canana
Baltayı taşa vurdum, sabır olsa ne çare
Celb-i nazar eyledim, için için yanana
Yazdığımdan anlamaz, arif olsa ne çare

“Büyük harfle” konuşmak, ustalara yakışmaz
Şairler duygusaldır, kem gözlerle bakışmaz
“Şahin”ler yüksek uçar, karıncayla takışmaz
Bezdiğimden anlamaz, arif olsa ne çare

Cahiller cesur olur, işkembeden atarlar
“Şallak mallak” sözlerle, toz dumana katarlar
Caminin duvarına, yaslanıp ta yatarlar
Gezdiğimden anlamaz, arif olsa ne çare

Bilenlere kızarım, cahillere hiç kızmam
Bu kadar hakarete, cevap bulup ta yazmam
“Söz gümüş sükut altın”, moralimi hiç bozmam
Sezdiğimden anlamaz, arif olsa ne çare

Lisan-ı münasipte, demek umur görmemiş
Alimler dergahında, selam alıp vermemiş
Aklı baliğ olsa da, vuslatına ermemiş
Kızdığımdan anlamaz, arif olsa ne çare

İncelik bende kalsın, kabalıktan kırıldım
Yirmi sene mukaddem, yanlış dosta sarıldım
Şair-i müsvetteye, “amatörce” darıldım
Çizdiğimden anlamaz, arif olsa ne çare

Hacaloğlu
Mart 2014