Arif Naci Köneç Şiirleri - Şair Arif Nac ...

Ağaran zamanın içinde
Bir ufuk çizgisinde buluştuk.
Sözler ettim seninle .
Yalan değildi söylemek aşkı sana.
Yenik düşmek için değildi
ellerini yüksek sesle öpmek.

Sabahın ayazında soğuk ,bir körebedir.
Ufka çizerim resimler  yaz-kış renklidir.
Sevginin ellerini ,hasretin yellerini verdim.
Rüya mı yoksa gerçek mi aradığım bilsinler istedim.
Bir ayna kırılırda gitgide büyür gölgesi uzakların.

Pencereden bakınca
Kimsenin anlamadığı yalnızlık mavi
gökyüzüne benzer,
Elleri mutlulukmuş gibi çoçukça
bulutlara değer..
Nasılda korkusuzca bir ressam :

Bu dağlarda kar üstüne kar düşer
Gönlüme konarda yar ateşi söner
Gözyaşıma dokunsa yüzüm üşür
Gece görsem hayalini
rüyalarım ölüşür
Yorulmadım resimler çizmekten

Hüzün ormanlarında
Yenilirim aşka
Tüm benliğimi silen akşamdan
Gözü kara gözlere

Dokundum sessizliğe
bir kalbe dokunur gibi,
Daldım okyanusun derinliğine
o gözlerini görür gibi
Masal saçan bir sesle dinlediğimiz

Sevgilim
Sakın yıldızlardan düşme yalnız kalırsın
Sakın güneşi örtme kalbin üşümesin
Sevgilim
Ömrümün harabını bırakıpta gittim
Çöller üşüyorken sana sarılıp yandım

Bir çocuk oyun oynamak isterse, ne uyku ne su,
Dokunsam, martı gibi uçup gidecek kokusu
Keşke bitse omzunda yalnızlığın derin uykusu
Nafile kan akar düşlerinden düşlerine Akdenizin

Genzim yanar aklım yanar kalbim yanar
Gözlerimin lombozlarında su yanar
Ağacın gölgesinde bir yaprak düşerde yanar
Neden şiirlerim hep sana yanar
Sararan hayalidir
Tutamadım ellerini bir resimde

Tarih koşuyordu benimle yanyana
Sakın ben yazdım sanma
Ağla kardeşim sende ağla
Bu kaçıncı bahar yalnızlığa
Bahçelerde oyunlar kaldı çığlık çığlığa
Şimdi geri dönülmez çocukluğa