Arıcının Sevdası Şiiri - Murat Arıcı

Her çiçeğin mevsimi takvimine yazılır;
Uğrunda yıllar yılı bütün dağlar gezilir.
Bulununca en uygun verimli yurt köşesi;
Kovanlar itinayla sıra sıra dizilir.

Şaşkın bakar ilk önce çıkanlar dışarıya;
Sonra bir nizam gelir sanırsın tüm arıya.
Kraliçe yanında yer alırken kimisi;
Bal sinyali alanlar uçar gider koruya.

Nöbetçidir bazısı girişte bekler durur.
Çiçek çiçek dolaşan balını yükler durur.
Şaşırmadan rotayı dönerlerken hep geri;
Birçoğu ayağında poleni saklar durur.

Her koloni gönlünce bitirince gününü;
Peteğe doldurulur dağın tatlı ürünü.
Altıgen hücrelerde yetişirken yavrular;
Genç bir arıbeyi gözler hemen yarını.

Arıcı anlar halden alır isyankâr beyi;
Ona destek verenler gidince düşer sayı.
İşbölümü yapılır yine herkes dağılır;
Bıkmaz her dem çalışır arının budur huyu.

Dağ bayır dolaşanlar artık bomboş dönünce;
Bal çadırı kurulur, rüzgâr biraz dinince.
Süzülür altın renkler rayihalar saçılır;
Kızgındır bu duruma arılar hep kendince.

Bu yolculuk hiç bitmez; gidilir başka yere.
Arılar tekrar uçar bal için çiçeklere.
Kırk beş günlük ömrünü tamamlarken birçoğu;
Nöbeti devralanlar çıkar uzun sefere.