Arelin Hikayesi Şiiri - Çağatay Sazak

Yine Kağıt kalem önümde ama yazamıyorum.
Aklımda bir sürü karmaşa hiç birine yetemiyorum.
Sizde haklısınız aslında hakkımda hiçbir şey bilmiyorsunuz.
Yorgunum demekle yetiniyorum sadece,
bir kelime ardında tonlarca mana anlamıyorsunuz.
Anlamanızı beklemiyorum zaten, bekleyemem...
Siz sevin mesela hatta çok sevin,
Ayrılıklar yaşayanlar mesela,
Ağlayanlar, hayata küsenler,
Yaşayın aşk acısını da yaşayın.
Ağlayın, zırlayın, bağırın, çağırın
ne bok yaparsanız yapın ama bana dokunmayın!
Ben Sevemem, ben gülemem,
ama yaşıyorum şaşırmayın…
Sizler bütün güzelliklere yaşayın ve onlara alışın.
Kalabalıklara karışın,
Ben yapamasam da siz yaşayın.
Arel işte adım, sizden çok yaşım,
Ben Gölgemle arkadaşım!
Hala daha Ağzımda o metal tadını tattığım,
o soğuk kaldırımlarda yattığım yaştayım...
Parke taşlarının yastığım olduğu zamanlar da,
Siyah üzerinde parlayan yıldızlardı yorganım.
Hiç sayamazdım o yıldızları,
gözlerimi kurutamazdım çünkü.
Şimdiyse Çocukluğumun öldüğü Yaştayım.