Leylak Kokuyordu Geceleri

Leylak kokuyordu geceleri
Tıpkı Nazım'ın dediği gibi.
Sessizlik usul usul çiselerken
hani o akşam vaktı
Sen bilmezsin ya
sokağın tavanı göz yaşlarımla boğuldu.

Yıldızlar yolunu kaybetti,
Sokrates kendini savunamadı
Oyy havaaarrrrr diye bir ağıt yaktıki Ahmed Arif
prangalar bile kilit tutmadı.

Gök yüzü gözlerime sığındı
Ve ardından leylak kokuyordu.
Mecnun çölleri aşamadı,
Eflatun felsefeden sıkıldı,
Pir sultan cahile dar'oldu,
Rumi bile gel demeyi unuttu.

Leylak kokuyordu geceleri
İnadınamı layığınamı Nazım'da bilmiyordu.
Kendini bilmeye çalışmıyordu artık bilgeler.
Hiçlikte var'olmuyordu hiçkimse sevmeyi sevmeyince.
Bulutlar gözyaşlarıma sığınıyor
Gökkuşağı yağmura gelin olmuyordu.

Nasrettin öğüt vermekten utanmıştı.
Beklemeyi sevmekten yorulmuştu Cemal Süreya.
Gülüşüne doymuyordu artık
Atilla ilhan- ölmek istemiyordu gülüşünle,

Kendine gel, seni orda bekliyorumu
benim yerime söylemişti Özdemir Asaf.

Gözlerim yağıyordu o gece
Sonsuzluğun başlangıcına ulaştım sen gidince
Ve gece inadına leylak kokuyordu.

Orhan Velinin canı, sana doğru koşmuyordu her canım değişinde.,
Aklımdan çıkmıyorsun” demeklede yetinmiyordu artık yorgun olsa bile.

Elleri üşümüyordu artık Edip canseverin,

Bitti o şiir, dediysede yeniden başladı yazmaya
Cahit Zarifoğlu sensizliğe.

Kuş koymaktanda vazgeçti yollarına Nilgün Marmara....

Böyle işte

Şarkılar bile ritim tutmuyor artık
Notalar detone sarhoşluğunda.
Rüzgar ciğerlerime sığınıyordu.

Dedimya...
Sen bilmezsin ama ogece leylak kokuyordu
sen gidince.

13.ağustos.pazartesi. 2023
23:54