Ardından... Kar Sardı Beni...

Sen Gittin,
Kar sardı beni
Buz gibi!
Sen Gittin soğuklar üfledi yaralarımı
İyileştirir gibi.!

Uzun süre Düş’lere soyundum,
Giydiremedi hiçbir soğuk beni..
Sar(a) madı!
Hiçbir soğuk yokluğun kadar
Yak(a) madı! ...

Uyudum Günlerce,
Yokluğuna uyudum, yokluğuna uyandım..
Seni hayal edip uyudum,
Yokluğundan varlığına
Uyan(a) madım! ...

Uyandım…
Kentin sarı sayfalarına bakakaldım,
Gidişin öyle solmuştu ki,
Sapsarıydı.. Ardından;
Sarardım! ...

Karmakarışık…
Yanındayken dudaklarım…
Giderken en çok gözlerim..
Islaktı, Kırmızıydı…
Kızardım.! ...

Yönü’m yoktu, Tarafsızdım..
Yönsüzdüm, Sözsüzdüm..
Rüzgar’a bırakmıştım kendimi ardından,
Belki Sana getirir diye, Savruldum…
Dayan(a) madım! ...

(OnDokuz-Ocak-İkiBinOnİki*17:10)