Ardından-I Şiiri - Uğur Deniz Ülkegül

-I-

Yoksun ya
Bu dünya zindan
Ne tuz kokusu geliyor dokuz onbeş vapurundan
Ne martı sesinde o heyecan...

İstanbul’da bir can
Sensiz...

Hani demiştin ya
Bu rüya hiç bitmesin ne olur
Eski bir takvim yaprağında bugün gibi durur
İçim kavrulur

İstanbul kudurur
Sensiz...

....................

-II-

Bizim yazılmamış harflerimiz var
Ayyaş mısralarda körkütük şiir
Yorgun, onurlu, isyankar...

Bugün Pazartesi
Aynalarda kimin nesi bilmediğim bir adam
Kirli sakalı, boynunda ruj lekesi
Sanki Kıyamet arefesi
Sorsan anlatamam...

......................

-III-

Şimdi
Acemi bir utanç saklı yüzümde
Sözünde durmayan kılıksız bir adam oldum
Fahişeler oynaşıyor gözümde...

Dokunuyorum birine pervasız
Dokunuyor arsız bakışları içime
Seni ortak ediyorum suçuma
Karşımda soyunuyor deniz...

Bir İstavrit gözlerini yumuyor
İskelede oynaşan çocuklar telaşlı
Tenimde baştan başa tuz kokusu
Gözlerim yaşlı...

Eskiden böyle değildim
Kolay unutmazdım geçtiğim yolu
Ürkek ve korkulu savrulmazdım
Tarifsiz yönsüz, falsolu...

Geçip giderdik hep aynı sokaktan
Fahişeler küfrederek bakardı uzaktan
Bir cigara yakardık yol üstü zamansız
Duman altı sevdaya üşürdü şehir
Şimdi çıkmaz sokakta şiir
Kaybolmazdım...

..........................

-IV-

Az önce sustuğun yere baktım
Konuşsam ağlayacaktım belli
Dedim ki, ruhum gitmeli
Gövdemi orda bıraktım...

Bir insan nasıl ölür?
Kalbi mi durur?
Soluğu mu kesilir?
Teni mi kavrulur?

Nasıl ölür bir insan?
Eğer yaşayamıyorsan...

Ekmek niye su kime?
Çay zehir tütün haram
Bastıkça dağlanırken yaram
Sövüyorum ölüme!

-VI-

Az önce vurdum resmini
Yedi altmışbeşlik katilim artık
Vurdum seni, sevişmeyi yarım bıraktık
Birlikte kanıyoruz...

Bir adam giriyor içeri
Çırılçıplak ölmüşüz, u/tanıyoruz...

-VII-

Sereserpe uzanmış kadın
Sızıp kalmış terime

Çok zamandır kimse uğramıyordu düşlerime...

-VIII-

Kadınımdın

Yalnızlık küfretmeseydi suratıma
Sen vakti...

-IX-

Cam açık
Şarap kokuyor gece

Hıck! ! ! ....

-X-

Boktan bir kavganın ortasında
Beni kendimle barıştıran sesin
Bilesin

Sevdamdı...

/Hiç bir zaman ülkesinde yaşanan bir aşktı koynuma aldığım...Her gün insanlar ölürdü ve çocuklar büyürdü her gün, ölümüne...

Kurşun değip geçiyordu zamana ve kanıyorduk, yaşlanıyorduk ölümüne...

Kimi zaman umut vardı ve bazen telaşlanıyorduk mayına bastığında şehir...Gencecik bir şiir yazıyorduk üç satır ve otuz üç insan için, ölümüne...

Bir kadının rahminde saklanıyorduk kimbilir anneydi kimisine...Doğarken alabildiğine özgür ve büyüdükçe yasaklanıyorduk hayata, ölümüne.../

Sevişerek büyüdüm içinde
Şimdi utanmaz bir adam edasında
Sensizliğin voltasında
Küfredip duruyorum...

Keşke elin varmasaydı tetiğe
Ya da çekip beynimi dağıtsaydın
Vurup geçmeden yüreğime...

/ Belki değişir, dönüşürken zaman bilinçsizliğe...Kimse kimsesiz değildir bir bakıma...
Aynada yalan söylemek olmasa kendine...

Gülü sevsem, katlanırım dikenine...Kan revan olur aşk...
Bu yüzden mi sevmedin beni?
Hadi git şimdi başka bahara...Kolay olsa gerek, hayata yeniden başlamak...

Daha ne anneler ağlayacak bilsen...Al yazmasını, vur ötekine! Umudum yok artık buralardan...

Sözlerin hala cebimde...Dilim sürçüyor arada kanatıyorum ismini...Canın mı yanıyodur nedir? Göğsümde bir sancıdır çekiyor, andıkça nefesini...

'Acı başkasının kaldıkça acılarımız dinmeyecek' demiş biri
Şimdi gücün yetiyorsa dindir içimde büyüyen kederi...

......................

İhtimal ki öldürdük birbirimizi
Ve sevdiklerimizi koyup cebimize
Yürüdük kendi kaderimize...

İhtimal ki çok ağladık
Belki pişmandık sustuklarımıza
O yüzden toz kondurmadık konuştuklarımıza...

Boktan bir kavganın ortasında sevdim seni...

Heeyyyy! Uğruna dağlara meydan okuduğum kadın!

Beni hiç anlamadın! ....