Ardından Şiiri - Mustafa Duman

- önceden -

seni gördükçe bir deniz durmadan dalgalanırdı içimde

aynı anda iki kişinin gördüğü düşler de olsaydı keşke...
filmlerin hediye ettiği aşk hikayeleri gerçek olsaydı...
keşke baştan ayağa bir cümle olabilseydi insan...
zorla bir cümle kurmak zorunda kalmasaydı...
kalpten kalbe yol vardır dedikleri keşke gerçek olsaydı
bütün diller kelimesiz de konuşulsaydı

keşke yapabildiğim tek şey bu olmasaydı....

harflerin canı var mıdır dersin?
kelimeler kalp taşır mı?
göğsümde atıp duran cümleyi yüklenebilirler mi?
benim yüklenemediğimi...
avuçlarımdan üflediğimi taşıyamıyor hava ama
böyle yazmak da çok kolay olmuyor mu?
kafam karışıyor... duramıyorum da...

sen uyurken bırakıversem yanına diyorum
kalbim dinlesin biraz...
başucunda...
ama sana yakalanır biliyorum, çünkü gözlerini görmek isteyecektir,
gözlerini.. yani kapanınca gecenin geldiği o güzelliği...

yazık bu gece uyumuycakmışsın...

bir çift kelime geliyor aslında dudaklarıma
ama başka bir çiftle değiştiriyorum...
hiç söylemek istemesem de

iyi geceler...

- çocuktum -

seni her gördüğümde bir suskunluk deliyor yüzümü...
su gibi yayılıyor... ipek bir kumaş gibi… kayganca...

bugün sabahtan beri herkes 'ne var ne oldu ne bu neşe' gibi sorular soruyor...
haklılar
durup dururken seke seke yürümeyi istemez ya insan yolda...
durup durup gülümsemez ki ağzı kalbine vararak...
durup durup şarkı söylemez ya...

diyemiyorum:
elleri pamuk yumuşaklığında bir melek dokundu bu gece rüyalarım yerine uykuma...
maviyeşilgri bir hayal titreyip durdu dudaklarımda...
bir kelebeği ürkütmemekten kalan telaş şimdi bendeki incelik..
maviyeşilgri gülücükler takıyorum bugün yakama...

sonra susuyorum...
cam duvarlar geliyor aklıma...

- sonradan -

gözlerim bazen duramaz beni ele verir sandım
durdular... durdular da... durdukları yerde hep sen vardın...

önceden söylediklerim var ya
artık daha fazla içimde tutamamıştım seni
sığdıramamıştım
bi an taşıverdin işte dışarı
taştın, akıp gittiğin yerlerde kaldı söylediklerim
dudaklarım ellerim ve gözlerim... taştığın yerler...
onlar kalp gibi değiller sır tutmadılar...
birkaç kez adını söyledi dudaklarım seni görünce... sessiz...
ellerim bir kaç harfe bindirdi çıkmayan sesimi...
gözlerim... zaten onlar birkaç türlü taştı...
yani onlardan bir kaç türlü taştın...

senin gözlerinde mavi ve gri olduğundan mı bilmem iki renge bulandı bazen bu taşkın...
eskimesin. söylemek istemem 'gözyaşı' kelimesini. ama zaten eskimedi seller gibi değil bir kaç damla aktı..
sanırım kalbim kıyamadı sana, seni ancak o kadar bıraktı...

işte sevdiğim, şimdi daha bir cimrileştiyse bu kalp denilen...
içinde birşeyler eksildiğinden değil
sadece taşkınlar ardında yıkılmış bir şeyler bıraktığından...
ya da bende bu suların üstünden sana gelecek cesaret kalmadığından...
ya da belki gelsem de yaklaşacak bir liman olmadığından...

- büyüdüm -

yankısız bir duvar olsan da çok zaman,
seçemesem de dilsiz bir dille mi konuştun yoksa gerçekten sustun mu...
anlatmak istediklerim içimde kalsa daha iyi...

(2000 - 2001)