Bilsen, sana arzû ile bakmıştım o akşam
En son bakışım olduğu her halde açıktı
Rüzgâr esiyor, gözbebeğim ıslanıyordu
Her yer dolunay, her yöre besbelli ışıktı
Yalnız, içimin kendisi saklıydı içimde
Saklandığı yerden o vakit âh ile çıktı
Bir sen var idin, bir de benim hisli sükûtum
Beynim, o kadar loştu ki her şey bulanıktı.
Kasvet ve hüzün birlik olup kalbe çökünce
Bilsen, adamın kalbine ok saplanıyormuş
Şeytan, seni bir çekti mi ölsen de komaz ya,
Bilseydin, ihânet bu biçim bir anaformuş
Bir gün bitivermekmiş -evet- her şeyin aslı
Gitmek dediğin, belki de yalnızca dekormuş...
mef'ûlü / mefâîlü / mefâîlü / feûlün
Recep YıldızKayıt Tarihi : 18.10.2009 22:18:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Hikayesi:
17.10.2008
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!