Ve çarpıp gittin kapılar,kalbim tuzla buz oldu
Oysa evde ne kırılırsa kırılsın çöpe atmazsın
Bulunur bir çaresi der,elinde yapıştırıcı parçaları toplardın
Bu kez elimde kalbimin parçaları,hatıralar...
Ve çarpıp gittin kapıları.
Camlar açık kaldı ardından
Halbuki bır yere gidecek olsan önce camları kapatırdın
Ocağı kontrol ederdin,ödün kopardı açık kalacaklar diye
Şimdi o ocak bile intihar sessizliğinde.
Balkona çıktım,gidişini izledim,köşeden dönüşünü
Yüzünü örtüyordu söz dinlemeyen saçların
Sen kestireceğim bunları derdin,ben kıyamazdım
Şimdi düşünüyorum da keşke kestirseydin
Belki son birkez daha görürdüm yüzünü.
Biliyorum
Aklına bile gelmeyecek susuz kalacak çiçeklerin
Üzerime yokluğunda giyeceğim özensiz kıyafetlerim...
Ve çarpıp gittin kapıları
Sormadım neden diye,öylesine alışmıştım ki sana
Sanki gidişin gibi aniden çıkıp gelecek gibisin
Belki o yüzden yapıştırmaya kalkmadım kalbimi
Yenisini de almadım,seni bekledim.
Ve bilmeni istedim
Ben sen gibi gidişini de sevdim...
Kayıt Tarihi : 3.7.2008 14:42:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Kuzeyin Kızı](https://www.antoloji.com/i/siir/2008/07/03/ardindan-112.jpg)
TÜM YORUMLAR (1)