sessiz dağların sessiz adamıyım
gezerim yapa yalnız
güneş batar
ben dertleşirim aynalarla.
söylerim yalnızlığımı rüzgara
saklar içimdekileri
işte o an
güneş bile görmez sessizliğimi.
avazım çıktığı kadar bağırdım
dağlar engel oldu sesime
dur bile diyemedim elini elimde çekip gittiğinde.
ağlamışım gülmüşüm ne farkeder
ölüm hatırlar beni.
yüreğimde kopar gizlice isyan
sessizce acılara boğar
yine ben güler geçerim.
hayat işte
biri doğar biri ölür arda kalır hayaller...
Hüseyin YANMAZ
27/05/2012
Kayıt Tarihi : 10.6.2012 23:02:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!