Biz ki henüz bazen'dik
bir hüzün kızıllığında infaz edilmişti sessizliğimiz
yankısı kalmıştı sarkık darağaçlarında
biz ki henüz sanki'ydik
ay kanıyordu boğazımızdan
mehtaplıydı yaralarımız
çınlıyordu her bakışta akvaryum sessizliğimiz
biz ki henüz belki'ydik
tozu alınırdı yıldızlarımızın
heyulalı karanlıkların ardından
şarkımızı çiçekli sabahlara ulaştırmaktı düşümüz
biz ki henüz hala'yız
gözlere sinen gecenin inadına
hülyalı doğar güneşimiz
uzak iklimlerin sabıka defterinde
biteviye tazelenir parmak izlerimiz
biz ki henüz şimdi'yiz
yüreği göçmüş şarkılar gibi
dili geçmiş zamanlardan kopup gelmişiz
masmavi bir sevdadır yeminimiz
Kayıt Tarihi : 26.2.2008 12:08:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
roja we pîrozbê
hesen mırr..
hesen mır,
çıqas reben u belengaz
bu ew ..
pır.
tek yaprak tek çiçek bırakmadan
kırmışız dallarını begonvillerin
bir kök diken oldu yeminimiz.
dedim bende neden bilmem şiiri okuyunca.
tebrikler....
Yaşananları bir bir dizemezsin ya dizelerine şair.
Sana şair demek bir şubat ayının son demlerinde
İlle de ille 'ıslak tren vagonlarının hazin duruşu, yağmurda'
Eski bir öyküdür dilimdeki aldırma.
Dilimdeki her öykü, diz kapağındaki kabuğa dair...
Bazen böyleydi hayat, darağacı zamanlarının gül kokusu..
Sanki haklıydık, sanki kanamalı bir sözcüktü dilimizdeki her devinim.. sanki yolunda gidecekti her şey..
Belkilerimin biricik dostu;
Uzak ülkeleler gelirdi en çok aklımıza, aklımız nasıl da uçuk, nasıl da sivilceli aşkların yorgunu.. nasıl da bencil..
Hala öyleyiz değil mi, hala bilmiyoruz 'a'ların bir kısmına şapka koymayı, hala eğreti bir asimiledir dilimiz..
Şimdiyiz ve burdayız; öyleyse nasıl olabiliriz..
nasıl ölebiliriz bilmem; sana en çok dağı yakıştırırım yine de..
Öyleyse
şayet öyleyse..
Biz en iyi ve en güzel flu bir düşte ölebiliriz..
TÜM YORUMLAR (4)