Ölüm en güzel tınısını çalıyordu benim için.
Güneş davetkarca parlıyordu.
Çığlıklar, yerini kuş cıvıltılarına bırakmıştı.
Bugün dünya ayrı bir renkliydi.
Tüm o tekdüzelikten eser yoktu.
Sanki meydan okuyordu bana.
Ama farkındaydım ben,
Değişen tek şey bendim.
Yaklaşan ölümün çağrısıydı bu beni büyüleyen,
Ölüme duyulan hasretti bu güçlü duygu.
Eve duyulan özlem,
Bir yer arayışı,
Ait hissedebileceğim...
Esin GülerKayıt Tarihi : 9.5.2024 14:23:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Hikayesi:
Bu benim yazdığım ilk şiirimdi, daha 17 yaşındaydım. Tam da anneannemin mezarını ilk defa ziyarete gittikten sonrasında yazmıştım. O mezarlık beni kendine çekiyordu adeta , beni istiyordu toprak.
Sizi ekledim, siz de benim beğenilen şiirlerimi okumak, yorumlamak için beni arkadaşlığa eklerseniz sevinirim .Dost selamlar.
Dost kar yağdırmaz umduğumuz dağlara
sevgi ve ilgisiyle döndürür benliğimizi
yemyeşil bahçelere bağlara
TÜM YORUMLAR (2)